| |
Και καθως ο χρονος
γλιστρα
αορατος συρμος κτυπων,
σε εναν πολυβουο σταθμο,
ειμαι παλι στην γωνια.
Στην σκονισμενη
απο το ερεβος φωτισμενη
γωνια.
Για να στηριζω το σωμα
να μην χασω την μορφη μου.
Το προσωπο μου καιει
τα δακρυα σαν μπορα Αυγουστου,
σαν μαργαριταρια- λιγα λιγα και καλα.
Ανακαλυπτω και παλι
αυτο που κανενας ποτε δεν πσρσδεχεται.
Η ζωη δεν ειναι οπως θελω.
Γλιστερη τραπουλα
αλλα θες- αλλα σου βγαινουν
και μπορει να γλιστρισουν και να πεσουν
οπως το κιτρινο φυλλο
πανω στο μαγουλο της πλαγιας.
Ισως να προλαβεις να το πιασεις
ή εσυ ή η βαρυτητα.
Τι νοημα εχει να γραφω
για γεγονοτα που τα μαγνητιζει η μοιρα;
Μαυρο πανι κεντημενο απο την Μοιρα
κρυβει τον ηλιο μου
αν θελησω να τον δω.
Ή θα πονεσει τα ματια μου
ή θα ζεστανει τα κοκκαλα μου
περνωντας σαν σαυρα
μεσα απο τις τρυπες μου,
ατενιζοντας με θαρρος απεναντι, το σιγουρο.
Τα δακρυα μεσα μου λιμναζουν
και στον πατο του βουρκου
η πιο φριχτη μορφη του κοσμου
παιζει με τις χορδες μου
της δικες της ψαλμωδιες.
"Μακαριοι εστε..."
Τι φουρτνουνα μανιασμενη ειναι η ζωη
αλλου με προοριζει
αλλου με ξεβραζει
το κουφαρι μου, με τα φυκια
κολλημενα πανω μου να ζητουν
να καλυψουν το αισχος,
το παραδαρμενο σωμα
το οποιο η ψυχη ελησμονησε
τρωγοντας τον λωτο της
σαν καλο και υπακουο κοριτσι.
Που ειναι το φρουτο μου;
Μου το κρυβει ο ηλιος...
αλλα στην γωνια μου θα το βρω
να στεκεται σαν αγερωχος αγγελος
σαν τον τελευταιο πειρασμο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
