| |
τα αμάξια να περνούν
μπροστά από το στενό
και τα μάτια του γέροντα
στο μπαλκόνι του
καθώς και σήμερα κάθεται
πρωί
90 χρονώ άνθρωπος
μου' παν 2 Γερμανοί
άστεγοι που'χα γνωρίσει
πριν από λίγους μήνες
είναι
το' λεγαν,
και τα μάτια τους
έλαμπαν
από θαυμασμό
και σέβας
ακόμη μπορεί
και περπατεί
σκέφτεται ;
θυμάται ;
δεν ξέρω
πριν μια βδομάδα πήραν
την γυναίκα του με φορείο
νοσοκομειακοί υπάλληλοι
Έκτοτε δεν την ξανάδα
με τον σύζηγο να κάθεται
πρωί να χαιρετούν τον Ήλιο
τα περήφανα γερατιά τους.
Πάλι τον θάνατο νικήσαν
Μαζί.
Έκτοτε δεν την ξανάδα.
Μονάχος ο γέροντας
συνεχίζει να παλεύει καθημερινά
την άμμο ζωής στα χέρια του να κρατήσει
Άγνωστο πως, τα καταφέρνει.
Τον βλέπω τα απογεύματα
στους καθημερινούς του περιπάτους.
Τον χαιρετώ με το βλέμμα ή την φωνή,
πλέον περισσότερο με το πρώτο.
Δεν θέλω να σκέφτομαι γιατί δεν μου
ανταπαντά. Δεν θέλω να σκεφτώ
ότι μπορεί να σπαταλήσει την τελευταία
του ανάσα στο "καλησπέρα σου".
Ας είναι με τα μάτια.
Μιλούν πολύ πιο δυνατά εξάλλου.
(ορισμένες φορές τα κλείνω,
να βάλω σε τάξη εικόνες και φωνές μέσα μου.
Ή και για άλλη μια πρόβα θανάτου)
Δεν είμαι σίγουρος για το τι βλέπω
σε αυτό τον άνθρωπο, που
ώρες ώρες φοβούμαι ότι θα καταρρεύσει
μαζί με την πιθανώς ίδιας ηλικίας διώροφη
κατοικία που περνά τις ώρες του
Κοιτάζοντας
ανθρώπους,
αμάξια και
σκυλιά
μπροστά και μέσα στα μάτια του
να περνούν,
και να περνούν,
και να περνούν,
και να περνούν...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
