Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Όταν σπάει η κλωστή
 Το νήμα της ζωής σπάει κάπου στον πλανήτη ανα πάσα στιγμή. Σήμερα ήταν η μάνα ενός στχομέλους
 
Σε μιά κλωστή κρεμόμαστε
που όσο κ’αν βαστάξει,
ή θα σαπίσ’ή θα φθαρεί
ή πιό πολύ θα τεντωθεί
και κάποτε θα σπάσει

κ’όταν θα σπάσει η κλωστή
και στα σκοτάδια μπούμε,
αυτοί που πίσω μένουνε
όσο και να το θέλουνε
δεν θα μας ξαναβρούνε.

Στο ταβερνάκι της γωνιάς
και στο διπλό κρεβάτι
άλλοι θα πάρουνε σειρά
και θα τρυγάνε τη χαρά
τους κόπους, την αγάπη.

Αυτή είναι η μοίρα μας
ερχόμαστε και πάμε
μένουν τ’αχνάρια μοναχά
μέχρι να σβήσουνε κ’αυτά
στο δρόμο που περνάμε

μα οι βαθειές πατημασιές
πολύ καιρό βαστάνε
κ’απάνω στις προεξοχές
βγάζουν στα πόδια τους πληγές
αυτοί π’ακολουθάνε.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 12
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Παρέα με το χάρο
      Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες,Οικογένεια
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ψάξε το γιατί (procura porquê)
 
name_dsp
03-12-2006 @ 00:01
Καλημέρα Δημήτρη από Ελλάδα!
΄Ετσι είναι οι κανόνες της ζωής! ::smile.::
meliviotis
03-12-2006 @ 01:37
Όμορφο! ::up.::
marakos1948
03-12-2006 @ 02:03
ντουγρού στ αγαπημενα μου ::up.::
Ektoras_ath
03-12-2006 @ 02:55
αγαπημενο ως μελαγχολικο και αληθνο ::smile.::
liaanatolaki
03-12-2006 @ 03:07
Καλημέρα...πολύ ομορφα γραμμένο και όπως πάντα άρτιο... ::yes.::
Palioxaraktiras
03-12-2006 @ 05:33
Αληθινο και ομορφο Δημητρη
Ευχομαι και Νομαρχης εκτος απο Δημαρχος Τ αξιζεις
χαχαχαχαααχαχαχα (αναφερομαι στο κοινοχρηστο σουστις 28/11)
agrampeli
03-12-2006 @ 05:51
κ’όταν θα σπάσει η κλωστή
και στα σκοτάδια μπούμε,
αυτοί που πίσω μένουνε
όσο και να το θέλουνε
δεν θα μας ξαναβρούνε

υπέροχο καί αληθινό ::smile.::
CHЯISTOS P
03-12-2006 @ 07:26
το ριζικό μας ξέρουμε
και άδικα μιλάμε
όταν στη ζήση μας πεζά
μόνο κοιτάμε τα χαζά
και μια χαρά περνάμε

αν όμως θα νοιαζόμαστε
για το επιμύθιό μας,
μία ζωή δημιουργική
θα ΄ναι ανάμνηση καλή
στο επιτάφιό μας.

Γεια σου φίλε Δημήτρη !

http://stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=37049
Aris4
03-12-2006 @ 07:47
Δημητριε , λυπαμαι για την αιτια αυτου του ωραιου ποηματος ... ::sad.::
Dimitri Favvas
03-12-2006 @ 13:04
Ευχαριστώ φίλοι μου για τα ενθαρρυντικά σας σχόλια. Η ζωή όμως συνεχίζεται.
Δώστε τόπο στη λύπη και ψάξτε τη χαρά εκεί που ακόμα υπάρχει, για να βρεθούμε στο τέλος κερδισμένοι όλοι μας
ΠΡΩΤΑΡΗΣ
04-12-2006 @ 05:28
Έτσι είναι η ζωή Δημήτρη, μιά χαρά και δύο δάκρυ..
Καλημέρα και κουράγιο.. ::sad.:: ::smile.::
nicolas
04-12-2006 @ 08:07
Δυνατό και ωραίο γραπτό φίλε Δημήτρη...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο