| |
| | Μοναξιά |  | | | Είναι από τα πολύ πρώτα μου... | | |
ʼλλη μια μέρα ξημέρωσε,
Ο ήλιος όμως δε λέει να φανεί,
Λες και δεν θέλει να βγει,
Από τα σύννεφα μέσα στα οποία έχει κρυφτεί,
Και όλος ο κόσμος απορεί,
Και ρωτάει γιατί.
Εγώ όμως τον καταλαβαίνω,
Γιατί και εγώ να κρυφτώ και να μην βγαίνω θέλω γιατί ο κόσμος μόνο πόνο προκαλεί,
Αφού δεν έχω κάποιον να καλεί,
Εμένα από αγάπη,
Και όχι από ανάγκη.
Το καλοκαίρι όμως θα 'ρθει,
Και ο ήλιος θα βρει τον τρόπο,
Για να ξεφύγει έστω με κόπο,
Από τα σύννεφα που θα 'χουν φοβηθεί,
Και θα 'χουν εξαφανισθεί.
Το καλοκαίρι της ψυχής μου,
Που το χρωστάει της ζωής μου,
Αχ, ήλιε πότε θα 'ρθει,
Για να την σώσει,
Να την γλιτώσει;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
annaΤi
21-08-2004 | Καλή η ιδέα...θα 'θελε περισσότερο "μάζεμα" η εκτέλεση...γιατί δε στέλνεις κάποιο από τα πολύ τελευταία σου;Πιστεύω, θα είναι αρκετά καλό... | | Ronaldo
22-08-2004 | einai afieromena ta perisotera kai gia auto tha protimousa na minoun se mena kai sta atoma gia ta opoia graftikan!!! Exo ena kainourgio alla einai kairo dimosieumeno... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
