stixoi.info: βαθιές ελπίδες

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132743 Τραγούδια, 271237 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

βαθιές ελπίδες

καλημέρα σε όλους... επαναλαμβάνομαι αλλά...

σε διαδρόμους το μυαλό μου όλο κύκλους κάνει
ψάχνοντας το επιμύθιο στους δικούς μου μύθους
έλα απόψε δώσ’ μου μίτο να πιαστώ Αριάδνη
το σκοτάδι με κλειδώνει σ’ άγριους λαβυρίνθους

Στους αναίμακτους βωμούς σου, λαξευτούς στην πέτρα
να εξιλεωθώ ονείρων έθυσα Εκατόμβη
δέχομαι βροχή από βέλη, τις πληγές μου μέτρα
θάλψε με στην αγκαλιά σου μάνα μου Νιόβη

Δωσ’ μου προσμονή αιώνων λάκαινα Ελένη
μάθε με να περιμένω στα χτιστά μου τείχη
το κορμί μου το ποθήσαν άγριοι πολέμοι
μα κι η ίδια η ψυχή μου το εγκαταλείπει

Λίγη ώχρα απ’ τις παρειές σου, δώσ’ μου Περσεφόνη
με μαυλίζουν, κι υποκύπτω, σκέψεις παλλακίδες
μα αν πεθαίνω, αναγεννιέμαι κάθε που νυχτώνει
βρίθουν τα κοιτάσματά μου από βαθιές ελπίδες


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 13 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Στίχοι για μελοποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

http://luogointerno.blogspot.com/

MARGARITA 04-12-2006 @ 03:26	με μαυλίζουν, κι υποκύπτω, σκέψεις παλλακίδες μα αν πεθαίνω, αναγεννιέμαι κάθε που νυχτώνει βρίθουν τα κοιτάσματά μου από βαθιές ελπίδες Πάντα με βρίσκω στους στίχους σου Χρήστο...πάρα πολύ καλό.... μπράβο σου ::love.::
meliviotis 04-12-2006 @ 03:52	Δυνατή γραφή! ::up.::
Palioxaraktiras 04-12-2006 @ 04:39	Κι εγω εδω σταθηκα "με μαυλίζουν, κι υποκύπτω, σκέψεις παλλακίδες μα αν πεθαίνω, αναγεννιέμαι κάθε που νυχτώνει βρίθουν τα κοιτάσματά μου από βαθιές ελπίδες" Εξαιρετικο Χρήστο
Spartinos 04-12-2006 @ 04:59	Δωσ’ μου προσμονή αιώνων λάκαινα Ελένη μάθε με να περιμένω στα χτιστά μου τείχη το κορμί μου το ποθήσαν άγριοι πολέμοι μα κι η ίδια η ψυχή μου το εγκαταλείπει ΥΠΕΡΟΧΟ ΧΡΗΣΤΟ ::up.::
Ηλιαχτίδα 04-12-2006 @ 06:27	Στους αναίμακτους βωμούς σου, λαξευτούς στην πέτρα να εξιλεωθώ ονείρων έθυσα Εκατόμβη δέχομαι βροχή από βέλη, τις πληγές μου μέτρα θάλψε με στην αγκαλιά σου μάνα μου Νιόβη Ti να πει κανεις για την συγκεκριμενη γραφη....... ::love.::
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ 04-12-2006 @ 07:45	το κορμί μου το ποθήσαν άγριοι πολέμοι μα κι η ίδια η ψυχή μου το εγκαταλείπει Πόσο ταλαιπωρημένη πρέπει νάναι μια τέτοια ψυχή! ::yes.::
TAS 04-12-2006 @ 09:10	"Λίγη ώχρα απ’ τις παρειές σου, δώσ’ μου Περσεφόνη με μαυλίζουν, κι υποκύπτω, σκέψεις παλλακίδες" Ολόκληρο μια αποκάλυψη! ::oh.:: "Στους αναίμακτους βωμούς σου, λαξευτούς στην πέτρα να εξιλεωθώ ονείρων έθυσα Εκατόμβη" Τί γράφεις φίλε Χρήστο!!! Τι γράφεις!!!
ΑΙΟΛΟΣ 04-12-2006 @ 11:08	Λίγη ώχρα απ’ τις παρειές σου, δώσ’ μου Περσεφόνη με μαυλίζουν, κι υποκύπτω, σκέψεις παλλακίδες μα αν πεθαίνω, αναγεννιέμαι κάθε που νυχτώνει βρίθουν τα κοιτάσματά μου από βαθιές ελπίδες Ανεξάντλητος είσαι Χρήστο… Θησαυρός οι στίχοι σου… ::smile.::
seizeTHEday 04-12-2006 @ 15:33	Με Τάσο και Αίολο! Πολύ καλός! Καλό σου βράδυ! ::smile.::
justawoman 05-12-2006 @ 02:20	Με τον Τάσο ::smile.::
agrampeli 05-12-2006 @ 05:08	Με Τάσο και Αίολο! Πολύ καλός ::smile.::
στίχος 30-10-2010 @ 22:58	!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
kallia 30-10-2010 @ 23:24	Δωσ’ μου προσμονή αιώνων λάκαινα Ελένη μάθε με να περιμένω στα χτιστά μου τείχη το κορμί μου το ποθήσαν άγριοι πολέμοι μα κι η ίδια η ψυχή μου το εγκαταλείπει ::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο