Ηλιαχτίδα
05-12-2006 @ 03:13 | Μην ψάχνεις να βρεις νοημα στα βάθη της ψυχής και του μυαλου..
Γράφεις πανεμορφα........
Το μυαλο και η καρδιά μιλουν.....τα χέρια απλα εκτελουν..... ::love.:: | |
Spartinos
05-12-2006 @ 03:14 | Κι εγώ ανακράζω τους ανέμους
να φέρουνε κι απόψε στο δωμάτιο
της εφηβείας τις χίμαιρες;
εν είδει ονείρου, εν είδει σύννεφου λευκού
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΧΡΗΣΤΟ ::up.:: | |
MARGARITA
05-12-2006 @ 03:59 |
Ξημερώνει.
Στα υψίπεδα και στα θολά τοπία του νου
βγαίνουν στα μουλωχτά οι σαρκοβόρες ύαινες
να ευφρανθούν με τα’ αποφάγια των ονείρων μου,
Αχ αυτές οι σαρκοβόρες ύαινες...τι να σχολιάσω Χρήστο...ξέρεις πως γράφεις...ξέρω πως νοιώθω όταν σε διαβάζω...την ::love.:: μου | |
annaΤi
05-12-2006 @ 05:03 | Η πρώτη στροφή (απίθανη) όλο το ποίημα...
κι οι άλλες δυο, γαρνίρουν αντάξια...
αλλά η πρώτη... υπέροχη!!!! | |
Palioxaraktiras
05-12-2006 @ 05:10 | "Κι εγώ ανακράζω τους ανέμους
να φέρουνε κι απόψε στο δωμάτιο
της εφηβείας τις χίμαιρες;
εν είδει ονείρου, εν είδει σύννεφου λευκού…"
Υπεροχο ολο Χρηστο αλλα εδω ειναι φανταστικος ο σεληνιασμος σου | |
ΑΙΟΛΟΣ
05-12-2006 @ 05:30 | Κι εγώ ανακράζω τους ανέμους
να φέρουνε κι απόψε στο δωμάτιο
της εφηβείας τις χίμαιρες;
εν είδει ονείρου, εν είδει σύννεφου λευκού…
Μπράβο και πάλι μπράβο…
Χαίρομαι να σε διαβάζω…
::smile.:: | |
ειρήνη
05-12-2006 @ 06:38 | κι εμένα το τέλος μου έμεινε Χρήστο.. υπέροχο ::smile.:: | |
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
05-12-2006 @ 08:26 | Ξημερώνει.
Στα υψίπεδα και στα θολά τοπία του νου
βγαίνουν στα μουλωχτά οι σαρκοβόρες ύαινες
να ευφρανθούν με τα’ αποφάγια των ονείρων μου,
κι οι τελευταίες λάμψεις μιας σελήνης
-που βαρέθηκε πια να παίρνει τους ουρανούς κάθε βράδυ-
σκορπούν στο πρώτο φως
Εμένα άσε με να γυροφέρνω εδώ. ::up.:: | |
Δήμητρα
05-12-2006 @ 10:19 | Συμφωνώ με τον δάσκαλο...
Και εγώ εκεί γυροφέρνω όση ώρα το διαβάζω.
Καλησπέρα Χρήστο με τα δυνατά σου νοήματα! | |
natasa loves music
05-12-2006 @ 14:10 | Πολύ όμορφο....... ::smile.:: | |
 |
