| |
Πρωί φεύγαμε απ’ το Placebo.
Έτσι έλεγαν - ίσως το λεν ακόμα- ένα μπαράκι
στο δρόμο πλάι του Χίλτον. Έπαιζε μουσική που εμένα
δεν μου άρεσε, μοδάτα pop τραγουδάκια και στο τσακίρ κέφι,
πολύ αργά, σουξεδιάρικα λαϊκά. Η Γ. ήξερε αυτόν που το είχε
και με τραβολόγαγε εκεί μετά τη δουλειά. Ήταν τόσο τακτική
πελάτισσα που μάλιστα για κάποιο χρονικό διάστημα ανέλαβε τις
δημόσιες σχέσεις του μπαρ, όντας πολύ κοινωνικός τύπος.
Εκείνο το διάστημα η Γ. με είχε ζαλίσει με τις κάρτες του μπαρ
που είχε αναλάβει να επιμεληθεί την παραγωγή τους:
«Μήπως θα ήταν καλύτερα η λέξη placebo να είναι μπλε;
ή μήπως κόκκινη; ε; τι λες;»
ή «σ’ αρέσει όπως την έφτιαξα; ε;».
Στο αποκριάτικο πάρτι του Placebo είχε φροντίσει να πάρει ρεπό
απ’ τη δουλειά για να είναι από νωρίς εκεί,
να υποδεχτεί με χειραψίες, αγκαλιές και φιλιά
τους μασκαρεμένους -η ίδια φόραγε ένα ινδιάνικο
φτερό στο κεφάλι-πελάτες.
Ένα πρωί, γυρνώντας απ’ το Placebo,
φιληθήκαμε στο πίσω κάθισμα ενός ταξί.
Ένα άλλο πρωί, μετά από χρόνια, δεν ξέρω από πού γυρνούσε,
εμείς είχαμε στο μεταξύ χαθεί,
ίσως κι από το Placebo να γυρνούσε,
κάπου άκουσα ότι μοίραζε την τελική εκδοχή των καρτών,
ενός οριστικού placebo.
Πρωί φύγαμε.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 11
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
