| Στις σκέψεις τη καρδιά βουτώ
και με το νού ακροβατώ
τον εαυτό μου βρίζω.
Η νύχτα δεν έχει τελειωμό
μαχαίρι νιώθω τον καημό
τις αντοχές ζορίζω.
Γύρν' από 'κεί, μη με κοιτάς
δεν θέλω να βλέπεις, να πονάς
χωρίστηκα στα δύο.
Γυμνή η ψυχή μου μοναχή
σέρνεται, λιώνει, αγκομαχεί,
παλεύει το θηρίο.
Μέσα μου νιώθω μια φωτιά
λάβα που ρέει στα σωθικά
με σβήνει, με μαγεύει.
Κι αν έξω έχει ξαστεριά
του έρωτα τη μαχαιριά
ποιά λογική γιατρεύει ;
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 1 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|