| |
Για κάτσε κι άκου ρε φίλε την ίδια ιστορία,
γι'ανθρώπους μόνους και για λουλούδια στα κρύα,
που μελετούσαν όλες τις κινήσεις,
και σου μιλούσαν γι'αυτά που θέλεις να ζήσεις.
Και 'συ κοιτώντας μέσα στα μάτια,
ψάχνεις αλήθειες, του παραδείσου σκαλοπάτια
να ξεπεράσεις αυτά που οι άλλοι φοβούνται
και απ'το σκοτάδι μην τους ξυπνήσεις κοιμούνται.
Μέσα σε πόλεις που μοιάζουν θηρία
εσύ ν'αδειάζεις μεγάλα ανούσια φορτία
και να ζητάς απο τους άλλους
να μείνουν μακρυά σου
γιατί λυπάσαι τα διαμαντένια δάκρυα σου.
Χωρίς υπόσταση μοιάζουν τώρα οι λέξεις,
κανείς δεν ζήτησε αυτό το ρόλο να παίξεις
κοιτάς τις μέρες, μετράς τα κρεββάτια
κανεις δεν σου 'πε ο χρόνος σπάει κομμάτια
και είν' το για πάντα, αυτο που τρέχεις να πιάσεις
υπολογίζεις αυτά που έχεις να χάσεις
κάνεις τον φόβο, να μοιάζει μεγάλος
το έχεις μάθει ποιηματάκι όπως κανένας άλλος.
Με όλους να παίζεις, με λίγους να τρομάζεις
για να ταίσεις το "εγώ" σου κοίτα πως με κατασπαράζεις
τι όμορφα που λέγονται, τα λόγια τα μεγάλα,
μοιαζουν παιδιά μικρά πουλιά και ειν' των αγγέλων το γάλα
Γινομαι άνεμος χιόνι, εσύ για να παίξεις
μα στης ψυχής μου το χώμα να μην πατήσεις ότι φυτέψεις
ασ΄το να γίνει, χιλιάδες λουλούδια
και ας μην μυρίσεις ποτέ του γιασεμιού τα τραγούδια.
Μου πήρε χρόνο, όχι για να σε ξεπεράσω
μα τους κινδύνους να δω, σ'αυτό που φαίνεσαι μην μοιάσω
Μεσα σε πόλεις...που είναι θηρία
να μην αδειάζεις μεγάλα ανουσια φορτία
και να ζητάς απο τους άλλους, να έρθουν κοντά σου
και να σκορπίζεις, τα διαμαντένια δάκρυα σου.[align=center]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
