| |
Τι να ναι άραγε η ζωή?
Ταξιδια...και έρωτας.
Και το μεγαλύτερο ολων, το ταξίδι του έρωτα.
Εκείνο που πειστήκαμε πως κάναμε μαζί.
Μαζί..... είδαμε τις πολεις να γίνονται παιδικές χαρές σαν αυτες που παιζαμε παιδιά.
Και στο κρυφτό φυλούσε η ρουτίνα που έψαχνε άδικα να μας βρεί.
Χαθήκαμε απ τον χρόνο που μας κυνηγούσε.
Και σαν μικρά παιδιά πουλιά, πετάξαμε.....πετάξαμε πάνω απο την μιζέρια της καθημερινότητας μας γιατί ξέραμε καλά, ότι μόνο απο ψηλά φαίνονται όλα μικρά και ανώδυνα. Πόσο ανέμελοι νιώσαμε....πόσο μικροί..πόσο τυφλοί.
Και μέσα στην άγρυπνη τύφλα μας, δεν δώσαμε σημασία στα μικρά και θανατηφόρα μυστικά του σώματος μας.
Εκείνα δεν μπορούσαμε να τα δούμε.
Ηταν καλά φτιαγμένα και κρυμμένα, .απο εκείνους απο τους οποίους κληρονομήσαμε το μέλλον.
Ετσι.......Το σημείο της ένωσης μας.... μολύνθηκε.
Το σημείο της ένωσης μας, σήκωσε τοιχώματα, γέννησε σύνορα για latex διαβατήρια.
Το σημείο της ένωσης μας....γέμισε δηλητηριώδη συρματοπλέγματα.
Απο εκείνα που μόλις τα ακουμπήσεις, μπαίνουν μέσα σου και σε σιγοτρώνε.
Ετσι κατασπάραξαν και εμάς.
Και το άλωτε μακρυνο, πολύχρωμο υποσχόμενο ταξίδι μας έληξε. Και έφυγες. Με έναν σχεδόν εγωιστικό τρόπο. Δίχως να μοιραστείς το φορτίο σου, αφήνοντας με μονο στο άχαρο πια ταξίδι της ζωής....εγκαταλήποντας με, πλυμμηρισμένο απο την απουσία σου.
Απο τότε σε ψάχνω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
