| |
ζαρώνει η μορφή σου και εγώ πιστός σου σκύλος
μαστιγώνεις τα χέρια μου με άχρηστες κουβέντες
και γω μαζεύω τα κομμάτια μου με τη γεύση σου στιφή βαθιά μέσα μου
μυρίζει έρωτα αυτή σου η κυριαρχία
κι ας καμώνεσαι ανήξερη με το χαιρέκακο άρωμα σου
μου είχες πει κάποτε για ένα όνειρό σου φοβισμένη
στον τάφο ενός αγνώστου μαράζωνες γυμνή, κανείς να μη σε θέλει
το κρύο του θάνατου δεν ένιωθες ,ούτε θεό να σε κολάζει
κι ούτε που θυμόσουνα τι έγραφε η πλάκα στο κλουβί σου
μου φαίνεται πως είμαι εγώ αυτός που σε έχω φυλακίσει
μέσα στο λάκκο μου για πάντα βαλσαμωμένη θάσαι
άσπαργη κι μιαρή και φαντασμένη σάρκα μου
να σε γλεντάνε οι σκιές κι οι θάνατοι
που χρόνια τώρα μου πουλάς και λες πως μου χαρίζεις
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
