Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 ενύπνια ισχύς
 καλημέρα... παραλήρημα σκέψεων ατάκτων...
 
Ένας πόντος ανοίγεται πίσω απ’ τα μάτια μου, κάθε που κλείνουνε τα βλέφαρα
Ποικίλα τοπία διασκελίζει το βλέμμα μου κάθε που ρίχνεται στα ενύπνια πέλαγα
Αρμυρές αειθαλείς ιτιές ριζώνουν μες τα’ ασπράδια των ματιών μου ανακαλύπτοντας
Ότι γεννήθηκα στην αυτοκρατορία των εφήμερων κίτρων
κι ότι γι’ αυτό ατμίζεται η ψυχή μου κάθε που ο ήλιος προσκυνά τη φλούδα μου.

Ξέρεις, θα ρθει μια μέρα που τα δάχτυλα του θεού θα ψαύσουν πάλι το νωπό πηλό
Επανακαθορίζοντας την κυριαρχία του αισθήματος στην ύλη
Και σαν εκείνη υποταχτεί και παραδώσει σκήπτρα και διαδήματα και θρόνους
Θα μπορείς να ελπίσεις , χωρίς ενοχές, ακόμη και στο παρόν ή και στο μέλλον
Θα μπορείς να ανακαλύπτεις ακόμη και ειλικρίνειες να θάλλουν ευθαρσώς
μέσα στους κάμπους των ιλαρών μα τόσο επίπλαστων προσώπων.

Αιωνόβια πλατάνια φυτρώνουνε στα άγονα εδάφη του μυαλού μου
Και εγώ με την ενύπνια ισχύ, αποπλανώ την στιβαρότητά τους
Μπαίνω μες τους κορμούς τους και διακρίνω τους πιο τέλειους ομόκεντρους κύκλους
που φτιάχτηκαν ποτέ δίχως διαβήτη, που με οδηγούν, στροφή με τη στροφή
ακτίνα την ακτίνα, στο κέντρο της ελπίδας των ανθρώπων.

Ξέρεις θα ρθει μια μέρα που ο θάνατος δεν θα δυναστεύει το μέλλον μας
Η εξουσία του μυαλού θα’ ναι πιο κραταιή απ’ τη δική του
Και τότε θα μπορούμε να φανταστούμε κάτω απ’ τα παραθύρια μας
Να θάλλουν κυδωνιές, , γεμάτες άγουρο καρπό, Όλο στιφάδα κι όλο χνούδι,
Και τότε θα αισθανθούμε, πως νικήσαμε τον καβαλάρη φόβο
π’ όλο καλπάζει μέσα μας, θορυβωδώς κι αφήνοντας με τις ατσάλινες οπλές του
αποτυπώματα βαθιά στο λασπερό μας σώμα.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Φιλοσοφικά
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

http://luogointerno.blogspot.com/
 
nicolas
08-12-2006 @ 03:14
άτακτων σκέψεων αλλά τόσο μεστών συμπληρώνω στο σχόλιό σου...
Ηλιαχτίδα
08-12-2006 @ 03:52
Να θάλλουν κυδωνιές, , γεμάτες άγουρο καρπό, Όλο στιφάδα κι όλο χνούδι,


εικονες υπεροχες...... ::smile.::
guesswho
08-12-2006 @ 04:23
Δε θα μπω στον πειρασμό να το αντιγράψω όλο...
θα πάει κατευθείαν στα αγαπημένα μου όμως, να το διαβάζω ξανά και ξανά, να ελπίζω σε αυτή τη μέρα.
Την αγάπη μου Χρήστο.... ::love.::
joyous
08-12-2006 @ 04:41
η εξουσία του μυαλού σου είναι σίγουρα κραταιή!!!
::wink.::
ειρήνη
08-12-2006 @ 06:25
υπέροχο !!!!! ::smile.::
MARGARITA
08-12-2006 @ 06:55
Μπαίνω μες τους κορμούς τους και διακρίνω τους πιο τέλειους ομόκεντρους κύκλους
που φτιάχτηκαν ποτέ δίχως διαβήτη, που με οδηγούν, στροφή με τη στροφή
ακτίνα την ακτίνα, στο κέντρο της ελπίδας των ανθρώπων.

Πανέμορφοι στίχοι δυνατοί για στοχασμό...μεστοί στο αποτέλεσμα
μπράβο σου Χρήστο...την καλησπέρα μου ::smile.::
ΑΙΟΛΟΣ
08-12-2006 @ 10:06
Ότι γεννήθηκα στην αυτοκρατορία των εφήμερων κίτρων
κι ότι γι’ αυτό ατμίζεται η ψυχή μου κάθε που ο ήλιος προσκυνά τη φλούδα μου.

Και στον ελεύθερο στίχο Χρήστο κεντάς…
Θαυμάσιο είναι…
::smile.::
Palioxaraktiras
08-12-2006 @ 10:28
Ισωςς ο κοσμος δεν ειναι παρα ενα ονειρο, που ο καθενας το βλεπει μονος
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
08-12-2006 @ 10:42
Αιωνόβια πλατάνια φυτρώνουνε στα άγονα εδάφη του μυαλού μου
Και εγώ με την ενύπνια ισχύ, αποπλανώ την στιβαρότητά τους
Μπαίνω μες τους κορμούς τους και διακρίνω τους πιο τέλειους ομόκεντρους κύκλους
που φτιάχτηκαν ποτέ δίχως διαβήτη, που με οδηγούν, στροφή με τη στροφή
ακτίνα την ακτίνα, στο κέντρο της ελπίδας των ανθρώπων.

Καλά μιλάμε για πολύ φαντασία! ::yes.::
TAS
08-12-2006 @ 12:12
Απλά: Ένα Αριστούργημα!
justawoman
08-12-2006 @ 12:20
Δεν έχω πια άλλα λόγια Χρήστο... είσαι πολύ μακριά φίλε μου!!!
υποκλίνομαι!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο