| |
Σε δρόμους παγερούς με δαίμονες θεούς ,
εικόνες χτίζουνε.
Με μάτια σκοτεινά και όνειρα θολά ,
τη σκέψη ορίζουνε.
Σε ρώτησα προχθές ποιος είσαι και τι θές ,
μα δεν απάντησες.
Αισθάνθηκα να καίς σε θλίψη κι' ενοχές ,
το βλέμμα σάστισες.
Θές και τη συνέχεια?
Σε θάλασσες πλατιές με βράχους για στεριές ,
το δίχτυ απλώνουνε ,
με δόλωμα νεκρό και αίμα απο πηλό ,
ξανά σε θανατώνουνε.
Σε ρώτησα ξανά ποιος είσαι και που πάς ,
μα δεν απάντησες,
Μονάχα το θυμό σου άφησες.
Το πόνο σου και καημό γλυκά εσύ σφυρούσες ,
και το κορμάκι σου το παιδικό ,
το σκέπασες με όλα τα χαμόγελα που
εσύ εγκυμονούσες...
Το αύριο το ξέχασες ,
το βήμα σου το έχασες ,
και στάθηκες εκει , με περηφάνεια που τρέμει ,
αδημονώντας μια απάντηση ,
που να ναι τώρα η ζωή και που εκείνη
μένει...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
