| |
Ψηλαφίζεις το βαρύ σιδερένιο προσωπείο
Που το πρόσωπό μου παγώνει
Το άγγιγμά σου δυναμώνει,
απορείς,
χάνεσαι, ψάχνεις να βρεις μιαν άκρη,
ένα νόημα στο κρύο τούτο προσωπείο.
Κι ύστερα, με φόβο, χάνεσαι
και δεν ξαναγυρνάς
Φόρα το παγωμένο προσωπείο
Σφιξ’ το δυνατά με τα λουριά του πόνου
φώναξε και κανένας δε θ’ ακούσει,
η καρδιά σου θα παγώσει και θα μετανιώσεις
που με φόβο χάθηκες
και δεν ξαναγύρισες.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
