Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271235 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Στου δρόμου την άκρη
 Απόψε δεν έχει μαύρα… Αφιερωμένο εξαιρετικά στη Μαργαρίτα
 
Λόγια παλιά, νοσταλγικά κι αγαπημένα
μέσα σε πήλινα ποτήρια μεθυσμένα
Χέρια γεμάτα και καρδιές να ξεχειλίζουν
άγνωστες έλξεις παραμύθι αρχινίζουν

Τρεις γενεές όμοια πάθη
φίλιοι καημοί όμορα λάθη
η θαλπωρή ρίχνει κουβέρτα
το μονοπάτι φως και πέτρα

Λόγια παλιά, πόθοι καινούριοι κι ερμηνείες
μες σε καπνούς μάτια μετρούν τις αγωνίες
Ποιες συμφορές φέρνουν της μοίρας τα τερτίπια;
Πόσες χαρές θάβει του πόνου η συνήθεια;

Τρεις αγκαλιές ρίξανε ζάρια
ντόρτια, διπλές, κλέψαν τα εξάρια
Χαμόγελό μου κοιμήσου εδώ
λέξεις δεν έχω, μα τραγουδώ.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 21
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Τι ρυθμός
      Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Στίχοι για μελοποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Οι λέξεις έχουν κι άλλο φλούδι παραμέσα. Όπως τα μύγδαλα κι η υπομονή (Γ. Ρίτσος)
 
« Ακρόνειρο »
10-12-2006 @ 17:52
Κι όμως απόψε έχει μαύρα..
(στο δικό μου παιδί)

Και έχω και εγώ τις μαύρες μου,
διότι σε λατρεύω στα πεζά σου..

Άντε πάρτε την κατηφόρα και έλατε!

Καλημέρα.
deti
10-12-2006 @ 17:53
"Λόγια παλιά πόθοι καινούριοι κι ερμηνείες
μες σε καπνούς χέρια μετρούν τις αγωνίες"
Πάρα πολύ όμορφο! (Ολόκληρο αλλά αυτό με άγγιξε περισσότερο!)
Την καλημέρα μου! ::up.:: ::love.:: ::up.::
mikrimagissoula
10-12-2006 @ 17:56
Λόγια παλιά νοσταλγικά κι αγαπημένα
μέσα σε πήλινα ποτήρια μεθυσμένα

Πολύ όμορφο... ::smile.::
Καλημέρα!
BonnieJo
10-12-2006 @ 18:01
τρεις γενιές γενναίες αγκαλιές κι ένα ευχαριστώ που δεν προσδιορίζεται από κανένα γνωστό στην επιστήμη νούμερο. Θα πάρω αγκαλιά το χαμόγελό σου και θα αποκοιμηθώ περιμένοντας όσες έπονται.
Palioxaraktiras
10-12-2006 @ 18:36
Διακρινω μια στροφη στα εμμετρα συντροφισσα?
Οτι κι αν κανεις εχω την εντυπωση πως το κανεις με διεργασιες ψυχης κι οχι νου.
Τελικα θα με κανεις να αναφωνησω
"και οι γιαπισες εχουν ψυχη"
Καλα αστειευομαι
Δεν εισαι γιαπισα
Ψυχουλα εισαι που γραφει πανεμορφα
Την αγαπη μου Συντροφισσα
justawoman
10-12-2006 @ 18:59
Φίλοι μου σας ευχαριστώ και καλό μας βράδυ

Παλιοχαρακτήρα μου, δύο έμμετρα στη σειρά δε συνιστούν πρόθεση εγκλήματος... σύμπτωση μόνο... χα χα χα
Άλλωστε έχω τα ελαφρυντικά του προτέρου εντίμου βίου ::wink.::

annaΤi
10-12-2006 @ 19:00
Οι μικρές στροφές, μαγικές...
τα υπόλοιπα, μια χαρά τα λέει και το Γιαννιό...
μια χαρά κι εσύ...

μαλλί ξαίνεις, μαγικό, μ' αυτό εδώ... ::wink.::
Καλημέρα...
ΑΙΟΛΟΣ
10-12-2006 @ 22:36
Τρεις γενεές όμοια πάθη
φίλιοι καημοί άμοιρα λάθη
η θαλπωρή ρίχνει κουβέρτα
το μονοπάτι φως και πέτρα

Το μονοπάτι φως και πέτρα
στ΄ αστέρια τις πληγές μας μέτρα
μία ατέλειωτη πορεία
πάντα σε λάθος ιστορία…

Υπέροχο Στέλλα…
Το απόλαυσα ξημερώματα με τον καφέ μου…
Την αγάπη μου σε σένα και τη Μαργαρίτα…
::smile.::
joyous
10-12-2006 @ 23:26
Στέλλα μου , υπέροχη η αφιέρωση σου!!! η πηγή έμπνευσης σου, η πανέμορφη παρεούλα σας, είμαι σίγουρη!!! τα φιλιά και την αγάπη μου. ::love.::
καλημέρα
AETΟΣ
11-12-2006 @ 00:10
Υπεροχο!μπραβο και για την αφιερωση.
καλημερα
::smile.::
Ηλιαχτίδα
11-12-2006 @ 00:11
Τρεις αγκαλιές ρίξανε ζάρια
ντόρτια, διπλές, κενά τα εξάρια
Χαμόγελό μου κοιμήσου εδώ
λέξεις δεν έχω, μα τραγουδώ.

πολυ ωραια αφιερωση ::yes.:: ::up.::
MARGARITA
11-12-2006 @ 01:01
Τρεις γενεές όμοια πάθη....χωρίς λόγια Γυναίκα.....
η ψυχή δεν σχολιάζεται..... ::love.::
guesswho
11-12-2006 @ 01:30
Απόψε δεν έχει μαύρα, δεν έχει λέξεις, μα έχει τραγούδι και μάλιστα υπέροχο!
Θα συμφωνήσω με το Σωτήρη…σε λατρεύω σε ό,τι κι αν γράψεις, είτε πεζό είτε έμμετρο κοριτσάκι….Τα φιλιά μου σε εσένα και στη Μαργαρίτα μας! ::love.::
εφήμερος
11-12-2006 @ 02:22
Εσύ να με κανακεύεις
και ΄γώ να γκρινιάζω
εσύ να με μαγεύεις

και γώ να σου χαλώ τα χάδια (δεν ταιριάζει έ, ούτε και το "τα" στα ζάρια...)
justawoman
11-12-2006 @ 02:40
εφήμερε... άμα θες να το ταιριάξεις... όλα "τα μπορεί"

Τρεις αγκαλιές ρίξαν τα ζάρια
ντόρτια, διπλές, κενά τα εξάρια
Χαμόγελό μου κοιμήσου εδώ
ήχο δεν έχω κι ας τραγουδώ

(μκρή παραλλαγή... πρωινής θωπείας) αργία μήτηρ πάσης αμφιβολίας ::wink.::
εφήμερος
11-12-2006 @ 03:40
τρεις αγκαλιές ρίξανε ζάρια
ντόρτια, διπλές, κλέψαν εξάρια

νομίζεις δε φαίνεται τι ψυχοκλέφτρα είσαι;
Αστεροτρόπιο (Jeny)
11-12-2006 @ 05:19
Υπέροχη η απόδοσή σου Στέλλα....
σαν να ήμουν κι εγώ εκεί στις αγκαλιές.

Πόση χαρά κρύβει του πόνου τη συνήθεια; τέλειο!
Την αγάπη μου και στις δυο σας.
agrampeli
11-12-2006 @ 06:43
πολύ ωραίο ::smile.::
justawoman
11-12-2006 @ 09:33
από το κόκκινη κλωστή δεμένη... Ειρήνη μου
τα παραμύθια είναι η πίσω όψη της ζωής
Spartinos
11-12-2006 @ 13:15
ΥΠΕΡΟΧΟ
::up.::
seizeTHEday
11-12-2006 @ 16:18
::yes.::
Γεια σου υπέροχη Στελλίτσα!
::yes.::
Πανέμορφη η αφιέρωση σου στη Μαργαριταρένια!
::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο