Σάρκα της γης, γυνή, φωτιά
ψάξε στη μαύρη ξενιτιά
ψάξε την αγκαλιά της γης
κι εκεί που ζεις κει θα βρεθείς
χλωμά τα πρόσωπα, για δες
τις νύχτες κάπως γελαστές
μα παγωμένες οι μορφές
γελασανε, εσύ όμως κλαις
ψάξε καλά γυνή της γης
να βρεις τον μίτο της φυγής
θα βρεις τ αέρι της φωτιάς
πνοή ψυχής και πυρκαγιάς
αναρωτήσου εσύ παιδί
της γης κορίτσι και κατάρα
ζωή και θάνατο, αντάρα
και αφουγκράσου την ντροπή
κοίτα στα μάτια αν μπορείς
πέρα απ τα μάτια σου να δεις
θα δεις το λόγο της φυγής
τη λάμψη της καταστροφής
θα δεις με χρώματα πεζά
και σαν της γης, χώμα, φωτιά
ο κύκλος αέναα γυρνά
μα δεν θα δεις τις αστραπές
που φεύγαν προς τα πάνω χθες
μα δεν θα δεις τις σκοτεινές
πνοές του χάους τις νυχτιές
κι αν ξεχωρίσεις κάτι τι
απ την αιώνια οργή
θα το απορρίψεις, μαύρη γη
γεμάτη θράσος και στοργή..
