Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131961 Τραγούδια, 269739 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Πριν ξημερώσει
 
Είναι κάτι στιγμές που δεν φτάνει
Μια εξομολόγηση σε ένα φίλο
Για να ηρεμήσεις…
Να πεις πως έζησες μια στιγμή σαν να ήταν
Πυροτέχνημα μέσα στη ζάλη της νιότης σου…
Άχρηστη κι αυτή σαν το καπνό που εισπνέεις
Μέσα στο καταχείμωνο ενώ περιμένεις
Την πόρνη που έχει ξαπλώσει διπλά σου
Να ντυθεί και τα συναισθήματα που έβαλες
Στο κομοδίνο να πάρει για πληρωμή…
Και μένεις να καπνίζεις ξανά και ξανά…
Τον ίδιο καπνό…
Κοιτάς από το παράθυρο να φεύγει και
Ούτε καν πονάς…
Λες πως δεν πειράζει…
Άλλη μια πόρνη που ξάπλωσε μαζί μου…
Αλλά θυμάμαι και κάτι άλλο...
Το ποσό όμορφο είναι να ζεις…
Ν αγαπάς…
Ν αναπνέεις…
Στο διάολο…
Η παραίτηση μου είναι στο γραφείο σας…
Ευχαριστώ…



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 2
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

potius morri quam foedari...kalytera nekros para na zeis xwris timh
 
ΓιΟΥΛΗ_Τ
14-12-2006 @ 00:25
Είναι πολύ δύσκολο όταν ο πόνος, νιώθεις να νεκρώνει την ψυχή.. Και ο φόβος σε παραλύει.. Παύεις να ζεις και μένεις αμέτοχος παρατηρητής.. Μα ο πόνος είναι που σε μεταμορφώνει, που όταν πια μεστώνει και μπορείς να τον κοιτάξεις κατάματα, σου αποκαλύπτει τον καινούργιο σου πιο δυνατό εαυτό.. Ο πόνος είναι ο πιο σκληρός φίλος, μα όποιος μπορεί και τον αντέχει, τότε τον αγκαλιάζει, τον μεταμορφώνει, του δίνει πίσω την ψυχή, του μαθαίνει να ζει την στιγμή..

και έρχεται κάποτε η ώρα που τον ανταμείβει..
silmariel
14-12-2006 @ 01:04
ωραίο και απίστευτο φινάλε..

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο