Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 εγώ και ο εαυτός μου
 απλά κοίταξα στον καθρέφτη και πάλι κανείς γνωστός δεν φάνηκε μπροστά μου
 
σταυροδρόμι της ψυχής με κλειστά του όλα τα μονοπάτια
ουρανός έγχρωμος κι αστείρευτα τα θλιμμένα σου μάτια
σαλεύει κάτι άρρωστο απόψε στο δάκρυ σου επάνω
σε κοιτάω σε αγγίζω και κάθε στιγμή περισσότερο σε χάνω

λεωφόροι προσπερνάνε με τα γκάζια τους σπασμένα
αγέρας ανάπηρος τσακίζεται επάνω σε βράχια προδομένα
από ανθρώπους και θεούς κι αν ξέφυγε,τώρα κι από σένα
τρέχει ο δόλιος να κρυφτεί μα είναι όλα τελειωμένα

παράδεισος της ανάγκης με ανοιχτά όλα του τα κλουβιά
θάλασσα μαύρη και ρηχή που ζηλεύει της ζωής σου τα ανοιχτά
με στοιχειώνεις ολοένα,με βιάζεις κι ας λες πως με λατρεύεις
και μέσα σου βαθιά από αγάπη με πετάς και με τσακίζεις


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 5
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

λίγα κι ακόμα περισσότερα
 
Ηλιαχτίδα
14-12-2006 @ 04:57
αγέρας ανάπηρος τσακίζεται επάνω σε βράχια προδομένα


υπεροχο antoine ::smile.::
AGGE
14-12-2006 @ 04:57
Πάρα πολύ ωραίο!!! Με χαρακτηρίζει πλήρως!!!!! Δυστυχώς... ::cry.::
agrampeli
14-12-2006 @ 06:30
πολύ ωραίο αλλά να σου πώ κάτι? μην βάζεις πολλά μαζί για να μπορούμε να τα σχολιάζουμε γιατι εγώ δεν τα είδα τα πιό πολλά ::smile.::
antoine
14-12-2006 @ 06:33
συγγνώμη agrambeli.κι ευχαριστώ πολύ.απλά σήμερα φορτίστηκα γενικώς..
silmariel
14-12-2006 @ 13:01
πολύ πολύ ωραίο

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο