| |
Σε μία πόλη γυρνώ τα βράδια,
υπάρχουν άνθρωποι μα όχι χάδια,
ψάχνω αισθήματα να βάλω στην καρδιά,
μα όλη η πόλη είναι ακόμα άδεια.
Περπατώ εδώ που όλα είναι ίδια,
στα σπίτια τρέμουν τα σανίδια,
τα φώτα στους δρόμους μοιάζουνε με φίδια
και οι άνθρωποι είναι πικροί σαν τα κρεμμύδια.
Ποτέ δεν άλλαξε ο κόσμος
και εγώ μονάχος μου παρατηρώ τον πόνο,
τα αισθήματα δεν πέρασαν στον χρόνο,
σε κάθε βήμα μου γεμίζω από τρόμο.
Μέχρι και τα παιδιά που βρέθηκαν,
κανένα τους δεν είναι ζωηρό,
όλα σοβάρεψαν και χάθηκαν
και τα παιχνίδια δεν υπάρχουν να χαρούν.
Σε έναν κόσμο πια μουντό,
που έγινε από τσιμέντο σκληρός,
η θλίψη μόνο επικρατεί
και ο άνθρωπος γεννιέται πια φτωχός.
Σ' αυτή την πόλη γυρνώ τα βράδια
και μόνος τώρα παρατηρώ,
τον κόσμο που έχει γίνει γκρίζος
και τα παιδιά που πια δεν παίζουν...
...κι απορώ!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
