| |
| | ο παππούς |  | | | συνέβη πριν 5 χρόνια, χαρισμένο σ'αυτον τον υπέροχο άνθρωπο! | | |
Μπαίνω στο δωμάτιο της παλιάς μονοκατοικίας τελευταία κατοικία του δικού μου παππού!!! Τον βλέπω μ’αυτό το απλανές και χαμένο βλέμμα που τον έχει τυλίξει τον τελευταίο καιρό το έχει από τότε που έφυγε από κοντά η αγαπημένη του γυναίκα, η γιαγιά μου, 65 ολόκληρα χρόνια μαζί , κλεφτήκανε στα δεκαοκτώ τους ήρθαν Αθήνα φτιάξαν την ζωή τους μακριά απ’όλους έκαναν 7 κόρες, το 8ο παιδί τους ένα αγοράκι πέθανε όταν γεννήθηκε,
δεν ξανακάναν προσπάθεια γι’άλλο παιδί,
αποκτήσαν εγγόνια κ δυσέγγονα είμαστε όλοι ενωμένοι σαν γροθιά γιατί αυτό μας δίδαξαν!
Ζούσανε μαζί πάντα ο ένας τόσο κοντά στον άλλο, πάντα μαζί, αντιμετώπισαν τα πάντα ενωμένοι. Μόλις πέθανε η γιαγιά μου μια βδομάδα άντεξε για να καταλάβει τον χαμό της, από εκείνη την στιγμή είχε πέσει σε μια μελαγχολία
άρχισε να μιλάει μόνος του να λέει πράγματα ακατανόητα για τους γύρω του.
Οι γιατροί είπαν ότι έπαθε «μαλάκυνση εγκεφάλου» από το σοκ του χαμού της συντρόφου του.
Μπαίνοντας στο δωμάτιο η εικόνα του που αντικρίζω μπροστά στο τραπεζάκι του ενα ποτήρι νερό κι ένα τσίγκινο τασάκι το αγαπημένο του… με τρία τσιγάρα Καρέλια άφιλτρα να σιγοκαίνε … Τον παρακολούθησα ώρα να παίρνει το ένα τσιγάρο να τραβάει μια ρουφηξιά, να ξανατοποθετεί στην θέση του το τσιγάρο με προσοχή λες και ήταν το πιο ευαίσθητο αντικείμενο στα χέρια του!
Η ιστορία συνεχίστηκε… έστριψε αργά το τασάκι μέχρι να έρθει εμπρός του το άλλο τσιγάρο το πήρε τράβηξε την ρουφηξιά του και συνεχίστηκε αυτό για αρκετή ώρα.
Τον πλησιάζω κάποια στιγμή και τον καλημερίζω, γυρνάει το βλέμμα του πάνω μου καλημερίζει και γυρνώντας προς το τασάκι του συνεχίζει το αδιάκοπο αυτό παιχνίδι του, είχε μια γαλήνη που δεν θα την ξεχάσω…
Η απορία μου ήταν έκδηλη και δεν κρατήθηκα και τον ρώτησα:
-Παππού ποιός ο λόγος που ανάβεις και τα τρία τσιγάρα; Χωρίς να γυρίσει να με δεί καθόλου, σταματάει για λίγο σκέφτετε και παίρνει το ενα τσιγάρο στα χέρια του…
-Αυτό είναι το δικό μου, λέει!
Αφού κάνει την ρουφηξιά γυρνάει το τασάκι παίρνει το άλλο τσιγάρο…
-Αυτό είναι της γιαγιάς σου, όσο ζούσε δεν της άρεσε που κάπνιζα και μου γκρίνιαζε
συνέχεια. Πάντα της έλεγα κάνε ενα μαζί μου και μετά θα έχεις γνώμη αλλά αυτή δεν ήθελε να το ακουμπήσει… Τώρα επιτέλους … !!! Τώρα το κάνει μαζί μου…!!!
Τοποθετεί τρυφερά το τσιγάρο στο τασάκι και το γυρίζει μέχρι που το τρίτο έρχετε μπροστά του,το παίρνει και μου λέει:
-Aυτό ειναι του διαβόλου,
είναι κρίμα να πάει χαμένο γι’αυτό το καπνίζω
μέχρι να έρθει να με πάρει
να με λυτρώσει…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | ερωτευμένος με μιά νεράϊδα | | | |
|
Yol
15-12-2006 @ 01:45 | Μελόμενε, δεν ξέρω αν είναι αληθινή η ιστορία σου, αλλά εμένα με άγγιξε στ' αλήθεια -- για κάποιους λόγους.
Να είσαι καλά. | | melomenos
15-12-2006 @ 01:51 | αληθινή είναι , μόλις το έγραφα στο σχόλιο,
πέθανε την επόμενη μέρα μόλις κάναμε το μνημόσυνο για τον χρόνο της γιαγιάς μου και μοναδικής του συντρόφου, δεν άντεξε
η τελευταία του κουβέντα πάνω απο τον τάφο της, είπε:
-έρχομαι! | | iokasth
15-12-2006 @ 01:51 | Και εμένα με συγκίνησε, και μου θύμισε ...
ΝεφΕλλη | | Ηλιαχτίδα
15-12-2006 @ 01:56 | Δεν το πιστευω βρε Χάρη......
Πολυ συγκλονιστικο.......
Ανατριχιασα.. ::oh.:: ::cry.:: | | ΓιΟΥΛΗ_Τ
15-12-2006 @ 02:15 |
Και μένα με συγκίνησες και με γύρισες πίσω..
Και θυμάμαι κάτι πολύ έντονα από τότε..
Παύεις να φοβάσαι πια τον θάνατο και αρχίζεις να τον βλέπεις διαφορετικά..
Καλημέρα φίλε.. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
