Αφιερωμένο σε όλα τα παιδάκια που τους λείπει το νερό..Και το θαλασσινό και το πόσιμο..Αυτά τα παιδιά,είναι και δικά μου παιδιά..Και ιδιαίτερα τα μαυράκια τα αγαπάω πιο πολύ.. (Αν δε παινέψεις το δέρμα σου..)
[align=center]Μια νύχτα με γεμάτο φεγγάρι,
Την ουρά της είδα απ’τα βράχια.
Ήταν στ’αλήθεια το πιο όμορφο ψάρι
κι οι βουτιές της μοιάζαν με χάδια.
Σε ζηλεύω Θεέ Ποσειδώνα,
Που’χεις τέτοιο πλάσμα κοντά σου.
Εκεί κάτω δε βλέπεις χειμώνα,
εκεί κάτω όλα παιδιά σου.
Σε ζηλεύω Θεέ Ποσειδώνα,
που όταν θες μπορείς να κοιτάζεις,
τη Θεά του βυθού τη γοργόνα,
λέπια οπότε θες να της αλλάζεις.
[I]Ποτέ μου δε σ’έψαξα στον ουρανό.
Ποτέ μου στη γη δε σε βρήκα.
Εσύ γεννήθηκες μες στο βυθό.
Γιατι όμως νιώθω πως πάντα σου ανήκα;[/I]
[B]Εγώ ανθρωπάκι κι εσύ γοργόνα.
Πνίγομαι μέσα εσύ πνίγεσαι έξω.
Μη φύγεις σε ψάχνω ατέλειωτα χρόνια.
Μείνε μαζί μου το πλανήτη θα βρέξω.
Εγώ ανθρωπάκι εσύ γοργόνα.
Είσαι το τέλειο σε αγαπάω.
Κι αν δε θα ζήσω μαζί σου για χρόνια.
Με βουτιά αντίστροφα το χρόνο μετράω.
5..4..3..2..
Πεθαίνω..
Ένα..Ένα..Ένα..
Για σένα![/B]
Να γεννηθώ θνητός κατάρα.
Να μην έχω γονείς κάποια ψάρια.
Να μην ανήκουμε στην ίδια τη φάρα.
Είναι καιρός να αρχίζω παζάρια.
Σου δίνω ψυχή καρδιά και νου.
Άπειρες χρειάζομαι εγώ πνοές.
Θεέ Ποσειδώνα δως τα αλλού.
Και πάρε από μένα ακόμα ότι θες.
Αλλιώς θα βουτήξω μες στο βυθό της.
Μόνο για ένα δικό της φιλί.
Σκλάβος θα γίνω,θα γίνω δικός της.
Κι ας μην υπάρχει επιστροφή.
[I]Ποτέ μου δε σ’έψαξα στον ουρανό.
Ποτέ μου στη γη δε σε βρήκα.
Εσύ γεννήθηκες μες στο βυθό.
Γιατι όμως νιώθω πως πάντα σου ανήκα;[/I]
[B]Εγώ ανθρωπάκι κι εσύ γοργόνα.
Πνίγομαι μέσα εσύ πνίγεσαι έξω.
Μη φύγεις σε ψάχνω ατέλειωτα χρόνια.
Μείνε μαζί μου το πλανήτη θα βρέξω.
Εγώ ανθρωπάκι εσύ γοργόνα.
Είσαι το τέλειο σε αγαπάω.
Κι αν δε θα ζήσω μαζί σου για χρόνια.
Με βουτιά αντίστροφα το χρόνο μετράω.
5..4..3..2..
Πεθαίνω..
Ένα..Ένα..Ένα..
Για σένα![/align][/B]
