| |
Άκουσε της νύχτας το παραμιλητό…
σαν ψαλμωδία χαμένων αγγέλων,
σαν παράπονο
για αυτόν τον κόσμο που κοιμάται και συνωμοτεί με το αύριο.
Άκουσε το τραγούδι του ανέμου…
σαν κραυγή μιας μάνας που χάνει το παιδί της,
σαν διαμαρτυρία
για αυτόν τον κόσμο που δεν ονειρεύεται.
Άκουσε τις φωνές των αστεριών…
σαν κλάματα
σαν ικεσίες
για όλους εκείνους που ξεχάστηκαν στα πάρκα.
Κι εσύ μου μιλάς υποθετικά για τη στιγμή που δεν πιάνεται…
Το όνειρο τελειώνει όταν η μέρα επιβάλλει την παρουσία της,
όταν ο ήλιος τεντώσει τα χέρια του και μας πει καλημέρα.
Είναι εκείνη την ώρα που πεθαίνουν τα όνειρα του χθες
και γεννιούνται τα όνειρα του αύριο.
Δέξου την καλημέρα μου...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
