| |
κραδαινω το μεγάλο μου δρεπάνι
πάνω σε άτι με πλερέζες σκεπασμένο,
μα βγαίνει η φωνή μου με γινάτι
σαν αντικρύζω ενα καστρί μισοχτισμένο
πανώρια με χαμόγελο τζοκόντας
γεροντοκόρη εμέ τον χάροντα προσμένει,
να παρω την ψυχή και ν αποθέσω
στο σκοτεινό του Αδη το λιμέρι
με πιάνουνε τα γέλια αθελά μου
σαν βλεπω μες τη λιμνη τη θωριά μου,
το σώρουχο μου λείπει απο κάτω
κι ανεμοδέρνουνε τα δόλια τ αχαμνά μου
εκείνη με ντροπή κλείνει τα μάτια
και κρυβει με τις χούφτες της τα στηθεια,
κι ας εκανα ο δόλιος ψυχοβγάλτης
στη σέλλα μου αμέτρητα ξενύχτια
αμεσως το δρεπανι κατεβάζω
το ομορφό της το κεφάλι ν αποκόψω,
μα ευθυς η πονηρούλα πάει στο πλάι
και αντε τωρα εγω...χωρίς "πτηνό" να ξελασπώσω
τα αχαμνά μου αναζητάω ποπολάροι
που απο αβλεψιά μου τα απέκοψα πια ούλα
ωστε μαζι μου να γελαν οι ποπολάροι
και να μου βγάλουνε το όνομα ¨΄χαρούλᨨ
Μαράκος
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
