| |
Πάνω που είπα πως το έμαθα το ποιήμα
και πως κατάφερα να ζω χωρίς πολλά
ήρθες εσύ κι έκανες πρώτη ένα βήμα
κι έγιναν όλα ξαφνηκά γυαλιά καρφιά.....
Δεν το κατάλαβα πως γέμησε η μέρα
και πως ο έρωτας μου κάρφωσε φτερά
ο κόσμος έγινε θαρείς γυάλινη σφαίρα
κι έγω κοντά σου νιώθω τώρα ζεστασιά.....
Η λογηκή σ'ένα πατάρι πεταμένη
νόμοι και ορκοί σκορπιστήκαν μ'ένα μπούμ
δεν έχω πια επιλογές κι εσύ πιο μόνη
από τις άδειες πεδιάδες του Χαρτούμ....
Δεν το λησμόνησα πως είσαι οδηγός μου
στο μονοπάτι μιας μυστίριας χαράς
μένω έδω και είμαι ολότελα δικός σου
πάρε λοιπόν όλο το αίμα της καρδιάς....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
