| |
Μονάχα την καρδιά μου
σου πρόσφερα φωλιά
σου άνοιξα λιμάνι μια αγκαλιά.
Μες στην μικρή αυλή μου
σε φύτεψα μηλιά
σε πότησα με αγάπη και φιλιά.
Απ'τον καιρό φυλάξου
που κόβει σαν γυαλί
παραδεισένιο μου χρυσό πουλί,
κι απ'του γυαλού το κύμα
που σέρνει στα βαθιά
και πνίγει όσους δεν κρατήθηκαν γερά.
Τώρα που τα φτερά σου
γιατρεύτηκαν ξανά
τα ανοίγεις να πετάξεις μακριά.
Κι αν μέσα μου βουλιάζει
στον πόνο μια καρδιά
σου λέω ότι κλαίω από χαρά.
Απ'τον καιρό φυλάξου
που κόβει σαν γυαλί
παραδεισένιο μου χρυσό πουλί,
κι απ'του γυαλού το κύμα
που σέρνει στα βαθιά
και πνίγει όσους δεν κρατήθηκαν γερά.
Ας είχα τα φτερά σου
για μια στιγμή κι εγώ,
δίπλα σου να πετώ στον ουρανό...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
