| |
Αυτό είναι ένα κομμάτι του εαυτού μου που δεν γνωρίζουν πολλοί
Να γράφω για καταστάσεις που μου τυχαίνουν στη ζωή.
Ούτε καν οι φίλοι μου γνωρίζουν για αυτό
Αν και τα δημοσιεύω στο διαδίκτυο.
Όσοι τα διαβάζουν δεν με ξέρουν προσωπικά
Και έτσι μένω ανώνυμος απλά και διακριτικά.
Συγκεκριμένες λέξεις και φράσεις είναι τα μαγικά κλειδιά
Που τα ακούν μόνο αυτοί για τους οποίους γράφω τελικά.
Το παραπάνω θα μπορούσε να είναι ποίημα ξεχωριστό
Μα θα το συνδυάσω με το χθεσινοβραδινό.
Για αυτό που έγραψα για σένα την ώρα της δουλείας
Και αναφέρεται στην πρώτη μέρα της νέας αυτής χρονιάς.
Εχθές το βράδι ήμουνα με σένα αγκαλιά
Και σήμερα έχω τον Jumbo για παρηγοριά.
Ακούει όλη τη νύχτα, που να το φανταστεί,
«Το αφεντικό τρελάθηκε» σε λίγο θα μου πει.
Του είπα πως μεσάνυχτα έφυγα για εκδρομή
Και δύο ώρες μετά στη Δράμα είχα βρεθεί.
Με κοίταξε παράξενα, «δεν πας καλά εσύ»
«τουλάχιστον όμως άξιζε η διαδρομή αυτή»?
Μα φυσικά και άξιζε του είπα αυστηρά
Χάρηκε, το κατάλαβα, κουνούσε τη ουρά.
Διάλογο ανοίξαμε και όσα δεν είπα χθες
Τα ακούει με προσοχή και δίχως διακοπές.
«Για πες μου για αυτήν με τρώει η αγωνία»
Την λένε Χρύσα καταρχήν και είναι μια κυρία.
Τον πισινό της μου είπε οι άντρες πως κοιτούν
Μα για τα μάτια της νομίζω πως όλοι απορούν.
Είναι λίγο θλιμμένα και έχουν να πουν πολλά
Συνέχεια τα κοίταζα να μάθω αλλά μπα.
Η άμυνα που έχει αμέσως σε αφοπλίζει
Σου ρίχνει ένα χαμόγελο και όλα στα γκρεμίζει.
Τα χάνεις και ξεχνάς τι σου έχουν πει τα μάτια
Και άντε πάλι απ’ την αρχή μάζεψε τα κομμάτια.
Jumbo πάμε να φύγουμε πέρασε πάλι η ώρα
Σ’ ευχαριστώ που μ’ άκουσες καλύτερα είμαι τώρα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
