| |
μια φορα και εναν καιρο
αρχισε το παραμυθι
όπως λενε κι οι γιαγιαδες
το κουκι και το ρεβυθι
ηταν τέλος του χειμώνα
άνθιζαν οι μυγδαλιές
και μια κόρη τραγουδούσε
τις κλεμμένες της χαρες
έκλαιγε για ενα αγόρι
που ειχε φύγει μακρυά
για να φέρει το φεγγάρι
στης καλής του την ποδία
στο δρόμο όμως που πήγαινε
συνάντησε μια βρύση
ηπιε νερό της λησμονιάς
ξέχασε να γυρίσει
η κόρη τον περίμενε
σχεδόν 50 χρόνια
γίναν τα μαυρα της μαλλιά
ολόλευκα σαν χόνια
και στην ποδιά της κέντησε
μονάχη το φεγγάρι
προσμένοντας πίσω να ρθει
ξανά το παλικάρι
μια νύχτα πόυ περίμενε
στου δρομου εκει την άκρη
στα μάγουλα της κύλησε
ενα ασημενιο δάκρυ
στο χώμα κάτω κύλησε
και έγινε λουλούδι
κι η κόρη σαν τα αντίκρυσε
άρχισε το τραγούδι
φεγγάρι σε πάρακαλώ
πέστο μου αν τον βλέπεις
εσένα ήρθε για να βρεί
εσύ να μου τον φέρεις
και το φεγγέρι δάκρυσε
σαν άκουσε την κόρη
τη θύμηση ξανάδωσε
στο γερασμένο αγόρι
και έστειλέ το χλωμό του φως
το δρόμο να φωτήσει
στην κόρη που περίμενε
το νιό να οδηγήσει........
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
