| |
ΓιΟΥΛΗ_Τ
05-01-2007 @ 12:29 | Ελπίζω αυτοί οι ήχοι να καταφέρουν να σας ταξιδέψουν στον δικό σας παράδεισο..
http://www.speedyshare.com/362314636.html
Καλό βράδι να έχετε.. | | Ηλιαχτίδα
05-01-2007 @ 12:58 | Και οταν γλυκιά μου ζησεις και στον παράδεισο και μετα σε διωξουν απο κει, οταν βαφτουν τα φτερα σου κοκκινα κι ύστερα στα κοψουν , οταν ζεις το παραμυθι και ξαφνικα ο πήτερ παν πεθαινει ..........τοτε τα εχεις ζησει ολα και πονας ατελιωτα που δεν τα ζεις πια..... ενω ξερεις καλα πως ειναι και πως ήταν οταν τα ειχες... | | ΓιΟΥΛΗ_Τ
05-01-2007 @ 13:06 | Μα όταν έχεις ζήσει όλα αυτά κλείνεις μακάρια τα μάτια.. Τα έχεις ζήσει όλα.. Δεν έχει σημασία που θα πας μετά, θα τα κουβαλάς πάντα μέσα σου και θα ομορφαίνουν την ασχήμια..
Που ξέρεις.. Ίσως σταθείς για ακόμη μια φορά τυχερή..
Οι παράδεισοι είναι πολλοί, τα φτερά ξαναβγαίνουν και ο πήτερ παν ποτέ δεν πεθαίνει.. | | Γιώργος_Κ
05-01-2007 @ 13:15 | Αριστούργημα !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | | Γιώργος_Κ
05-01-2007 @ 13:17 | Αυτό το θέλω στο Blog μου ::xmas.:: Καλή μου Πορφυράδα, ζωγράφισες τον Παράδεισο με τα δικά σου χέρια σήμερα !!!
Τώρα μένει, να βρεις την κόκκινη κάμπια, να την ακολουθήσεις, και ξαφνικά σε μια στιγμή, να την λιώσεις από έρωτα κάτω από τις φτερούγες σου ...... | | marakos1948
05-01-2007 @ 13:34 | ο έρωτας ειναι μια αλήθεια που την βλέπουμε σαν παραμύθι ::rol.:: | | Raging Grief
05-01-2007 @ 15:46 | Το Παραμυθι Ειναι Φαντασια...
Η Ακραια Εκφραση Του Παραμυθιου (Ερωτας) Ειναι Η Ακραια Εκφραση Της Φαντασιας (Παρανοια)...
Μη Μου Δινεις Σημασια... | | MASTER
06-01-2007 @ 17:43 | κάηκαν όλα...οι στάχτες του χθες στροβιλλίζονται άτακτα από το αεράκι του χειμώνα, πάνω στην καμμένη γη. Όλα τα ψέμματα μεμιάς γκρεμίστηκαν, αναδεικνύοντας το σάπιο υπόβαθρό τους. Όλα έχουν πεθάνει......και ξαφνικά.....μια φωτεινή δέσμη που πηγαινοέρχεται σχίζοντας το βρώμικο αέρα που αναβλύζει από τα κάρβουνα που ακόμα καπνίζουν. Μια νεράιδα, μια πυγολαμπίδα, μια κόκκινη κάμπια με φτερά, μια πεταλούδα και στην πλάτη της ο Πίτερ Παν να χαμογελά ειρωνικά και αυτάρεσκα (όχι, μη λες ότι δε του ταιριάζει), σαν παιδί.
"Δεν πρόκειται να βρεις τη Χώρα του Ποτέ" μου λέει..."εκτός κι αν..."
"Εκτός κι αν τι;" τον ρωτάω.
"Εκτός κι αν πιστέψεις στα παραμύθια. Εκτός κι αν πιστέψεις στον έρωτα".
...τον κοίταξα στα μάτια, έβαλα άξαφνα τα γέλια, πήρα το σάκο μου στον ώμο και συνέχισα το δρόμο μου. Άλλωστε, ο Πίτερ Παν ποτέ δε θα πεθάνει, ενώ εγώ σίγουρα κάποτε θα πεθάνω. Και έχω πολύ δρόμο να διανύσω και λίγο χρόνο μπροστά μου μέχρι να βρω τη Χώρα του Ποτέ.
::blush.:: Ελπίζω να μη σε πειράζει η παρέμβασή μου. Ήταν αυθόρμητη και φυσικά τη χρεώνομαι. Αν δε σου αρέσει, απλά σβήστο. Πάντως εμένα με μάγεψε το ερωτο-παραμύθι σου. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
