| |
sorrowman
06-01-2007 @ 16:35 | Ωραίος... | | ΑΙΟΛΟΣ
06-01-2007 @ 17:05 | Έτσι πρέπει... μαζί σου...
::smile.:: | | angelface(sweetaki_girl)
06-01-2007 @ 17:07 | Σωστός! | | Denis
06-01-2007 @ 18:42 | Σ' ευχαριστώ που τ' αγριοπερίστερά σου μου θύμισαν κάτι άλλα παρόμοια, σε μουσική του σπουδαίου θεσσαλονικιού συνθέτη Γιώργου Σταυριανού κι εξαίσια ερμηνεία της Μαρίας Δημητριάδη, από τους ''Φόβους του Μεσημεριού'':
Τ' αγριοπερίστερα
ξύπνησαν κι ύστερα
πέταξαν στ' άγρια
τα λημέρια του νου.
Γίνηκαν θύμησες,
μού 'παν πως γύρισες
κι εγώ γινόμουνα
αητός του βουνού.
Δεν ήταν όνειρο.
Μα, πώς γελάστηκα
κι αποξεχάστηκα
πλάι στο Θεό.
Νύχτες μαγιάτικες,
δρόμοι που διάβηκες
και δρόμους που έκανα,
για να σε βρω.
Φεγγοβολούσανε
και τραγουδούσανε,
καθώς πετούσανε
πλάι στον αητό.
Μα εκείνος άπλωνε
κι όλο μεγάλωνε.
Σε λίγο αγκάλιαζε
τον ουρανό.
Τότε, πώς τρόμαξα!
Και σένα φώναξα.
Άγριο παιχνίδι
μάς παίζ' η ζωή.
Τ' αγριοπερίστερα
κούρνιασαν κι ύστερα
ξαναγυρίσανε
στη φυλακή.
Χρώματα, ονόματα,
μάτια και σώματα.
Αγάπες, μίση,
καπνός και φωτιά.
Τόποι ανιστόρητοι,
καρδιά μου αθώρητη.
Ζωή, που χάθηκες
για πάντα πια.
Χρόνια που γνέθουνε,
τη μοίρα πλέκουνε.
Κι εμείς χανόμαστε
σαν τα πουλιά.
Τόποι ανιστόρητοι,
καρδιά μου αθώρητη.
Ζωή, που μου 'φυγες
για πάντα πια.
Τόποι ανιστόρητοι,
καρδιά μου αθώρητη.
Ζωή, που μου 'φυγες
για πάντα πια. | | Ηλιαχτίδα
06-01-2007 @ 23:56 | ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ::smile.:: | | lookingfor
07-01-2007 @ 05:07 | Σας ευχαριστώ όλους σας. Με συγκινησατε
και ιδιαιτερα ο φίλος Denis.
Εμένα πάντως μου θυμίζει ένα παράθυρο νοσοκομείου που έρχονταν τα αγριοπερίστερα απ έξω και μου κράταγαν συντροφιά | | MARGARITA
07-01-2007 @ 12:58 | ::smile.:: ::up.:: ::yes.:: | | agrampeli
08-01-2007 @ 04:55 | ::yes.:: ::up.:: ::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
