stixoi.info: Παράθυρο στη θάλασσα

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132760 Τραγούδια, 271255 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Παράθυρο στη θάλασσα

.....και στάθηκα ώρα αντικρίζοντας τα σκότη......

Σήμερα το βράδυ αποφάσισα να στρογγυλέψω τις σκέψεις μου
να κάνω μια μικρή εξαίρεση στα σημαντικά μου
και να μιλήσω για σένα , το πιο σημαντικό μου δηλαδή

Λέω να θρηνήσω πάνω στο ανώνυμο μνήμα σου
και να φυτέψω δυο λουλούδια στην καρδιά
όχι απο εκείνα τα πλαστικά που μου χάρισες
τα άλλα τα φρέσκα που σου πήρα εγώ
απο το περιβόλι τ' ουρανού

Με αυτά στολίσαμε την μαγική μας ερημιά
με αυτά ένα μαγιάτικο στεφάνι ολοκλήρωσης
με αυτά και την πλήρωσή μας...

Σήμερα θέλω να μιλήσω με εκείνο τον Άγγελο των χρωμάτων
και τα εφτά αστέρια του παράδοξου που είχε Πατρικό του

για μια χαρά φτερωμένη
που στο πέρασμά της άφησε το άρωμα της
μέχρι το δρόμο για το στοιχειωμένο παλάτι
για να τη βρω σίγουρα....

Θαμπή ιστορία λέω , θολή
αλλά φτάνει που την καταλαβαίνω εγώ
και το βιαστικό ποτάμι της ψυχής μου

Δε θέλω να μιλήσω ξεκάθαρα
γιατί φοβάμαι ότι το πλήθος θα με ξεσκίσει
και θα με ποτίσει μέχρι θανάτου
με την αόρατη δυστυχία του
για να νιώσει το σίγουρο δράμα σε συνέχειες

Όσο στρογγυλεύω , τόσο χλωμέυω
όσο αναπολώ και ονειρεύομαι
τόσο χάνομαι σαν γυρτός κρίνος μέσα στα σωθικά μου

Ας γράψω δυο κουβέντες έμμετρες
έτσι ίσως καταλάβεις την πανσέληνη λογική μου...

Η ΠΡΩΤΗ ΣΚΕΨΗ

Πανσέληνη η λογική μου
Του φόβου εκτροχιασμός
Επώδυνη η ενοχή μου
Πανσέληνος ο ουρανός

Ένα ακυβέρνητο ταξίδι
Κι εγώ στη μέση ναυαγός
Ανώνυμος και όπου φύγει
Σκέψεις που λένε σ’ αγαπώ

Είσαι μια αλήθεια σε μια ξέφρενη πορεία
Είσαι συνήθεια που είναι πάντα δυνατή
Νιώσε με κι άκου της καρδιάς τη φασαρία
Άκου πως κλαίει απ’ τη δική σου τη φυγή

Η πρώτη σκέψη κι η τελευταία
Η πρώτη λέξη που θα πω
Ένα ακρωτήρι , ψυχή σαν σφαίρα
Σ’ ένα βαθύ ωκεανό

Η πιο γλυκιά μου καληνύχτα
Η πιο δική μου αφορμή
Κι ας έχω φίλη μου τη νύχτα
Εσύ δε θα ‘σαι πάλι εκεί..

Στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού πάλι κατέληξα
εκει που η βαρύτητα των ασήμαντων δεν έχει κανένα βάρος

Εκεί William που το παράθυρο βλέπει ακόμη στη θάλασσα
και οι ώρες ανασαίνουνε αδύναμα κι αχνά δίπλα στο τζάκι
εκεί που θα είναι μεγάλη η πρόκληση και το δίλημμα

Να κάψεις και πάλι σήμερα τις σκέψεις σου στη φωτιά
εκεί που τα όνειρά σου δε θα έχουν πλέον όνομα... ( Ε)


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 6 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αναμνήσεις & Βιώματα,Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Ένα τυπογραφικό λάθος είμαι , που γεννήθηκε μέσα σε ανάποδες λέξεις

Ηλιαχτίδα 07-01-2007 @ 00:06	Η πιο γλυκιά μου καληνύχτα Η πιο δική μου αφορμή Κι ας έχω φίλη μου τη νύχτα Εσύ δε θα ‘σαι πάλι εκεί.. έτσι ακριβως........
TAS 07-01-2007 @ 03:42	Δε θέλω να μιλήσω ξεκάθαρα γιατί φοβάμαι ότι το πλήθος θα με ξεσκίσει και θα με ποτίσει μέχρι θανάτου με την αόρατη δυστυχία του για να νιώσει το σίγουρο δράμα σε συνέχειες Είσαι πολύ μπροστά...
Αγνή 07-01-2007 @ 04:14	Είσαι μιά αλήθεια σε μιά ξέφρενη πορεία, Αvalon!!! ♥♥♥
MARGARITA 07-01-2007 @ 12:42	::love.:: ::hug.:: ::wink.::
justawoman 07-01-2007 @ 15:18	Με τον Τάσο!
agrampeli 08-01-2007 @ 05:30	πολύ ωραίο ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο