| |
| | Το άγχος του χάους |  | | |
Μια ζωή τα όνειρά μου σκορπίζω
σε φτηνά, σκοτεινά μαγαζιά
γράφοντας ποίηματα νομίζω
πως σβήνω χρόνια μοναξιά
Δάκρυ στις φλεβες μου κυλάει
καημούς μου φέρνει στην καρδιά,
κλεψύδρα το αίμα και μετράει
όνειρα, πίκρες, απουσίες, μυστικά ..
Στον καθρέφτη του πόνου κοιτιέμαι,
το είδωλό μου, μου κλέβει τη νύστα
στης ψυχής τα σοκάκια πλανιέμαι
και ζειμπέκικο σέρνω, στης αγάπης την πίστα
Κάθε μέρα βαστιέμαι σε μια σάπια ελπίδα
τη χαρά μου ξεγράφω και θαρρώ προδοσία,
μοιάζει η τρέλλα μου νάναι σωτηρίας σανίδα
δεκανίκι στο άγχος, στο μυαλό τρικυμία
Κάποτε όμως θα τελειώσουνε τα λόγια
και θ'ακουστούνε της ψυχής μου οι χορδές
θα σταματήσουν προσευχές και μοιρολόγια
και οι πληγές μου θ'αντηχήσουν σαν κραυγές
Είναι η γη μαζύ με μας καταραμένη
ότι κι αν φτιάξουμε θα σβήσει, θα χαθεί
στις φυλακές της αγωνίας μας κλεισμένοι
χάος γεμίζουμε την κάθε μας στιγμή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
annaΤi
05-09-2004 | "Τκρύο σε τρύπησε,λέξεις θα κάψεις;" Πολύ μου άρεσε,έχεις συμπηκνώσει αρκετά στο περιεχόμενό του!! "δεκανίκι στο άγχος, στο μυαλό τρικυμία "...πολύ αληθινό! | | GIA PANTA
06-09-2004 | Πάρα πολύ καλό.Και θα συμφωνησω με τα πιο πάνω...αληθινό!!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
