| |
Πεθαίνω πριν τα όνειρα ξυπνήσουν
Σιωπώ και αφουγκράζομαι το κλάμα
Χαράματα οι μνήμες μου γυρίζουν
Και ψάχνουν στα συρτάρια μου το γράμμα
Τραβιούνται οι κουρτίνες μεθυσμένες
Οι τοίχοι μου δακρύζουν μοναξιά
Παράλληλες ζωές φρικτά θαμμένες
Δεμένες μ’ αλυσίδες μυστικά….
Σταγόνες της βροχής μοιάζουν οι χώρες
Στιγμές μίας παράξενης γαλήνης
Γεμίζουν και αδειάζουνε οι ώρες
Συντρίμμια τ’ ουρανού και της σελήνης
Μιλάνε στα τηλέφωνα οι νύχτες
Γυμνές μες στις οθόνες οι ζωές
Κι οι έρωτες αλήτες και ξενύχτες
Χαρίζουν στα φεγγάρια ηδονές….
Σαπίζω στα υπόγεια του χρόνου
Γεμάτος με πληγές αλατισμένες
Στα όρια περπάτησα του νόμου
Με φάτσες του συρμού αρρωστημένες
Δεν έχουμε το νόημα συλλάβει
Ποίοι είμαστε, που πάμε και γιατί
Τα πρέπει τους μας έχουνε προσβάλει
Στο διάολο να πάνε οι θεοί…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
