| |
| | Λέξεις φωνάζει κι η ψυχή |  | | | Σε όλους τους ανθρώπους,που δε μπορούν να "μιλήσουν" | | |
[align=center]Βρήκα μια κίτρινη παλιά φωτογραφία.
Μου θύμισε εκείνη,την παλιά μου γειτονιά.
Μαζί και κάποια ανεξίτηλη ιστορία.
Που αλήθεια,μ’είχε αγγίξει στην καρδιά.
Ήτανε τότε ένας μικρός,που είχε πάθει ατύχημα.
Τη γλίτωσε μα δε μπορούσε να μιλήσει.
Τα άλλα παιδιά παίζαν μαζί του,λες κι ήταν κάποιο στοίχημα.
Εγω όμως τον αγάπησα,του δίδαξα να ζήσει..
Μια μέρα με παράπονο,έβγαλε ένα χαρτί.
Το άνοιξε,μου το δώσε και μου πιασε το χέρι.
Νόημα μου εκανε,να το διαβάσω από την αρχή.
Το οποίο έγραφε αυτό και γω κατάλαβα ότι ξέρει.
[B][I]Δεν είναι μόνο η φωνή,που βγαίνει με τη γλώσσα.
Λέξεις φωνάζει κι η ψυχή,μα αυτές δε τους αγγίζουν.
Με υποκρισία και ψέματα,στα λόγια τους τα τόσα.
Θέλουνε τέλος κι όχι αρχή,σ’αυτούς που ξεχωρίζουν..[/B][/I]
Γίναμε φίλοι νιώθαμε κι αυτός με αγαπούσε.
Με καταλάβαινε άψογα,χωρίς να του μιλήσω.
Του έλεγα πως η αγάπη του,εμένανε τιμούσε.
Κι ότι θα είμαι δίπλα του,πως δε θα τον αφήσω.
Μια μέρα που με κοίταξε,ένιωσα την φωνη του.
Αυτό που δε κατάφερε,ποτέ κανείς να κάνει.
Κι αυτή η φωνη ήταν δυνατή,πάντα ήταν μαζί του.
Φώναζε τώρα λυπημένη,δε πάει άλλο φτανει..
[B][I]Δεν είναι μόνο η φωνή,που βγαίνει με τη γλώσσα.
Λέξεις φωνάζει κι η ψυχή,μα αυτές δε τους αγγίζουν.
Με υποκρισία και ψέματα,στα λόγια τους τα τόσα.
Θέλουνε τέλος κι όχι αρχή,σ’αυτούς που ξεχωρίζουν..[/B][/I]
Άφησα τη φωτογραφία και πήγα να τον βρω.
Πήρα λίγα λουλούδια,αυτά που του θύμιζαν.
Πως κάποτε μίλαγε κι αυτός,ο λόγος του έρεε σαν νερό.
Το χρώμα ήταν το κόκκινο,πριν γίνουν όλα γκρίζα.
Κι όταν τον βρήκα έσκυψα,γονάτισα μπροστά του.
Κοίταξα τα μάτια του,που σαν φωτιά άναψαν.
Πριν να μας φύγει,είχαμε ακούσει τη μιλιά του.
Η επιθυμία του έγινε,στο μάρμαρο τη γράψαν.
[B][I]Δεν είναι μόνο η φωνή,που βγαίνει με τη γλώσσα.
Λέξεις φωνάζει κι η ψυχή,μα αυτές δε τους αγγίζουν.
Με υποκρισία και ψέματα,στα λόγια τους τα τόσα.
Θέλουνε τέλος κι όχι αρχή,σ’αυτούς που ξεχωρίζουν..[/B][/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 18
Στα αγαπημένα: 6
| | | | | | | |
| | Tα δακρυά μου,θα βάλω στο μίξερ & τα γρανάζια δε θ'αντέξουν! Τα πιο σκληρά δάκρυα μου χάρισες.. β.Ε | | | |
|
« Ακρόνειρο »
08-01-2007 @ 05:59 | Μια ιστορία για έναν γλυκό μου φίλο,
που ζούσε χρόνια στο μυαλό μου..
Σήμερα μεσημέρι,με αφορμή μια φωτογραφία,
είπα να γράψω κάτι γι'αυτόν,
ως ένα μικρό μελωδικό μνημόσυνο..
Περάσαμε απίστευτες στιγμές!
Σαν τώρα τις θυμάμαι..
Περνάνε συχνά σαν videoclip,
από τα μάτια μου μπροστά..
Δε ξέρω αν του αρέσει αυτό που έγραψα.
Δε ξέρω αν με νιώσει.
Δε ξέρω αν θα σχολιάσει!
Ξέρω πως όταν ανεβώ "πάνω" κι εγώ,
θα πάρω και τη κιθάρα μαζί
και θα το πω ντουέτο μαζί του..
Καλησπέρα. | | ΛΙΑ
08-01-2007 @ 06:08 | Καλησπέρα νομίζω πως κι εκείνος θα τραγουδήσει μαζί σου και δυο αγγελικές φωνές να τραγουδούν χμμμμ, παράδεισο μπορεί μόνο να θυμίζει!!!! ::xmas.:: ::smile.:: | | joyous
08-01-2007 @ 06:05 | αγγίζει ψυχή ο λόγος σου.... και σκέψου βαγγέλη πως και μεις με λέξεις ψυχής μιλάμε στο site, δεν ακουγόμαστε...
τα φιλιά μου... | | estia
08-01-2007 @ 06:10 | του έλεγα πως η αγάπη του εμένανε τιμούσε.
τί όμορφο, νάναι αναπαμένη η ψυχή του,
και εσύ να σε καλά να τον θυμάσαι, πάντα. | | agrampeli
08-01-2007 @ 06:32 | Δεν είναι μόνο η φωνή,που βγαίνει με τη γλώσσα.
Λέξεις φωνάζει κι η ψυχή,μα αυτές δε τους αγγίζουν.
Με υποκρισία και ψέματα,στα λόγια τους τα τόσα.
Θέλουνε τέλος κι όχι αρχή,σ’αυτούς που ξεχωρίζουν..
::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | Ηλιαχτίδα
08-01-2007 @ 07:09 | ήταν πολυ ομορφο αυτο που εγραψες για τον φιλο σου.
Και σιγουρα διαφορετικο απ οτι γραφεις ως τωρα. | | MARGARITA
08-01-2007 @ 07:30 | Λέξεις φωνάζει κι η ψυχή.....τυχεροί όσοι τις ακούνε....
μπράβο σου γιε μου...σε αγαπάω ::hug.:: | | TAS
08-01-2007 @ 08:43 | Αξίζεις ρε Βαγγέλη, γμτο.. | | primavera
08-01-2007 @ 08:57 | Δεν είναι μόνο η φωνή,που βγαίνει με τη γλώσσα.
Λέξεις φωνάζει κι η ψυχή...
και να είσαι σίγουρος οτι και σήμερα μετά απο αυτό που του έγραψες η ψυχή του φίλου σου, σου φωνάζει λέξεις για να σε ευχαριστήσει... | | AATON
08-01-2007 @ 10:03 | Εσύ κακούργε είχες δεν είχες μεσημεριάτικα με συγκίνησες πάλι..."αχώνευτε!" ::razz2.::
Την αγάπη μου φίλε μου! | | ΣΟΦΙΑ(21)
08-01-2007 @ 13:19 | με συγκινησες με το δικο σου μοναδικο τροπο....
εξαιρετικος για ακομη μια φορα....
την καληνυχτα μου...
::smile.:: | | Αστρογιογγι
08-01-2007 @ 13:59 | καλυτερο μνημοσυνο δεν γινεται...
Λέξεις φωνάζει κι η ψυχή,μα αυτές δε τους αγγίζουν.
Θέλουνε τέλος κι όχι αρχή,σ’αυτούς που ξεχωρίζουν..
| | Spartinos
08-01-2007 @ 14:34 | Λέξεις φωνάζει κι η ψυχή,μα αυτές δε τους αγγίζουν.
Θέλουνε τέλος κι όχι αρχή,σ’αυτούς που ξεχωρίζουν..
ΥΠΕΡΟΧΟ ::smile.:: | | deti
08-01-2007 @ 14:38 | Δυνατό και όμορφο! ::wink.:: | | elli
08-01-2007 @ 15:18 | Τα κατάφερες και με συγκίνησες απόψες δις... ::sad.:: | | justawoman
08-01-2007 @ 15:57 | Βαγγέλη μου μελαγχολικό σε βρίσκω...
πολύ όμορφο είναι... έτσι να μας θυμίζει ότι αυτά που έχουμε καλό είναι να τα εκτιμούμε
φιλιά ::love.:: | | ΓιΟΥΛΗ_Τ
08-01-2007 @ 17:33 | Με έκανες να θυμηθώ τον δικό μου φίλο που τον κουβαλώ μέσα μου πριν ακόμη πρωτοαντικρύσω τον έξω κόσμο. Και δεν έχει πολύ καιρό που του έμαθα να μιλάει.. Έχεις απίστευτη την ικανότητα να ανασύρεις άσχετες κάποιες φορές μνήμες.. Και αυτό δηλώνει την αναμφισβήτητη και σπάνια μοναδικότητα σου. | | mixofan
24-01-2007 @ 11:11 | telioooo !! sinxaritiria ::theos.:: popo siginithika ::cry.:: mayto ine pragmatika poli omorfo ke dixni ola ta omorfa pragmata pou krivis stin psixi sou mesa ::hug.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
