| |
Περνάω απ' του καθρεύτη μου την πόρτα
και ψάχνω έναν άνθρωπο να βρώ
μονάχος κάθεται και σιγοκλαίει
μουρμουρίζει κάτι σαν το σ' αγαπώ.
Γιατί με πρόδωσες μια μέρα όλο λέει
σε είχα στη ζωή μου ουρανό
σε διάλεξα να είσαι 'συ ο ήλιος
να είσαι κάτι το μοναδικό
μα εσύ προτίμησες να είσαι ένα αστέρι
ανάμεσα σε χίλια άλλα δυό
Κοιτάζω πάλι πίσω στον καθρεύτη
και θέλω απ' την πόρτα του να βγώ
κοιτάζω αυτόν που πάλι σιγοκλαίει
και βλέπω τον δικό μου εαυτό.
Εαυτέ μου ξύπνα
η μοναξιά είναι αίσθημα κι' αυτό
η αγάπη πάντοτε πονάει
ένα όνειρο είναι μακρυνό.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
