| |
| | Να μην αυτοαπορριπτεσαι,αυτο έχει σημασία |  | | | ψηλα το κεφάλι,η ζωή συνεχίζεται.. | | |
Διαβάζω εδώ και καιρό ποιήματα συνστιχουργών,που υποφέρουνε ακόμα και έμμετρα,επειδή κάποιος ή κάποια τους απέρριψε είτε εξ αρχής,ειτε στην πορεία της σχέσης τους.
Με λιγα λόγια μας δίνουμε να καταλάβουμε,πόσο πονάνε και πόσο υποφέρουνε για κάτι τέτοιο.
Ομως η απόρριψη ειναι κάτι το εντελως φυσιολογικό στη ζωή μας,όπως η αποδοχή μας απο τρίτους.
Στην πραγματικότητα έχει θιγεί ο εγωισμός μας και τίποτα περισσότερο.
Εγω να δείτε πόσες φορές εχω φάει την πατσαβούρα στα μούτρα,όχι τόσο λόγω ευμορφίας μου,αφού ειμαι περιζητητος για σωσίβιο αλλα και για αντιανεμικό στις λεπτεπίλεπτες υπάρξεις,όσο λόγω του παρορμητικού χαρακτήρα μου που συνήθως πανικοβάλει τα θηλυκά αλλά και της παιδικής μου ψυχης που πολλές δεν είχανε την υπομονή να αναμείνουνε την ενηλικιωσή της.
Ομως υπηρξανε και κυρίες του ελέους που με ανέχθηκαν και ειπανε μέσα τους,καλό κουμάσι ειναι τούτος εδω να σπάμε πλάκα και να περνάμε καλά και εκει την πάτησαν,γιατι δεν είμαι καθόλου μα καθόλου ένας ευκολος κουνενές.
Παντα ήξερα τι ήθελα και τί ζητούσα στη ζωή και ποτέ μα ποτέ δεν έκανα σχέση με κάποια επειδή με ήθελε εκείνη και μόνο.
Επρεπε να την θέλω και εγώ,βεβαίως βεβαίως και του Θεμιστοκλέους.
Οσες φορές λοιπον μου έδωσαν τα παπουτσια στο χέρι,αφού εσωκλειστηκα φυσιολογικά μέχρι να.. σαραντίσω,ξεκίνησα την αναζητησή μου για κατι καινούργιο και ζωογονο για μένα.
Δεν εβλεπα κρεατα μπροστα μου,αλλά γυναίκες με προσωπικόητα και ευαισθησίες και ηθελα πανω απ όλα να με εμπνέουνε.
Δηλαδή εκτός απο το μούσι μου,ήθελα και τη μούσσα μου.
Απορριφθηκα,ξεαπορρίφθηκα τελικά πάντα στάθηκα στα πόδια μου σαν τον γάτο,απ οσο ψηλά κι αν έπεφτα.
Γιαυτό τη νέα χρονιά ευχομαι στους απορριφθεντες και των δυό φύλλων να μη το βάλουνε κάτω και να ξανοιχθούνε στις θάλασσες της αναζήτησης για κατι το καινούργιο και καλυτερο απο εκεινο που τους απέρριψε.
Κι αν τυχει και απορριφθούνε ξανά,να συνεχίσουνε απρόσκοπτα την αναζητησή τουςαφου πρώτα σαραντίσουνε βεβαίως,βεβαίως και του Θεμιστοκλέους.
Η ζωή δεν σταματάει με τις απορρίψεις,παρα μόνο με τίς ρίψεις,δηλαδή ν αποφευγετε να περνάτε κάτω απο μπαλκόνια.
Αντε και καλη χρονιά χωρίς κλαψουρίσματα και πεσιμισμούς
Μαράκος
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | ο φοβισμενος αστυνομικός,ειναι το ιδιο επικινδυνος με τον αδίστακτο τρομοκράτη | | | |
|
άχρωμη πινελιά
08-01-2007 @ 14:02 | μπήκα σε ένα site πρόσφατα όπου είχε υπολογιστή των ημερών που έχω ζήσει..τις μέτρησα!
φοβήθηκα όταν είδα πόσες έχουν περάσει , κι οταν τις πολλαπλασίασα με τις στιγμές της ζωής σε σύγκριση με αυτές που θυμάμαι...σοκαρίστηκα...είχα χάσει πολύτιμο χρόνο!
έχεις δίκιο απλά το μυαλό μας κολλά , όχι η ζωή !ούτε οι απορρίψεις! απόρριψη είναι κι όταν μετανιώνουμε για κάτι...είναι δική μας και πονάει ίσως περισσότερο...ας φροντίσουμε λίγο καλύτερα κάποια δευτερόλεπτά μας! | | Spartinos
08-01-2007 @ 14:16 | ΣΥΜΦΩΝΩ ::up.:: | | ilianthos
08-01-2007 @ 14:43 | Μαράκο συνυπογράφω ανεπιφύλακτα μαζί σου !
΄Την καλησπέρα μου ! | | silmariel
08-01-2007 @ 15:47 | ::hug.:: | | Dimitri Favvas
09-01-2007 @ 11:11 | Η ζωή σταματά μόνο στον τάφο Μαράκο. Συμφωνώ απόλυτα πως δεν σταματάει με τις απορρίψεις.
Εγώ πάντως (προσωπικά) δεν προσπαθώ να ελέγξω αυτό που αισθάνομαι. Το αφήνω και ξεχειλάει χωρίς αυτοσυγκράτηση. | | Ζήνωνας
12-01-2007 @ 13:09 | Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Τα είπες όλα πάρα πολύ σωστά!
Γιατί σε άλλους αρέσουμε και σε άλλους όχι. Γόυστα είναι. Δε μπορούμε να τα θέλουμε όλα. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
