| |
Ονειρεύτηκα μια φωλιά με σένα μέσα,
Να είσαι της ψυχούλας μου , η μόνη πριγκηπέσα,
Εδωσα κάθε δύναμη πάλεψα μ' όλα τα μέσα
Πίστεψα σαν ανόητος πως είχες λίγη μπέσα
Πίστεψα ότι ήθελες στον κόσμο θα στο δώσω,
Ήρεμη αν κοιμόσουνα κοίταζα κάθε τόσο,
Χωρίς προσωπικότητα σε σένα αφημένος
Ξάφνου στον δρόμο βρέθηκα, γυμνός ταπεινωμένος
Γιατί οι ευχές ανθίζουνε μόνο με την αγάπη
Μα εσύ το πορτοφόλι μου είχες βάλει στο μάτι
Μα η τιμωρία έρχεται, ψυχρή και οργισμένη
Ο χρόνος πάντα εκδικητής στην κάθε φαντασμένη.
Σταυρός βαρύς κι ασήκωτος τα λόγια που μου είπες
Το βράδυ που χωρίσαμε ,μετά τις λάγνες γλύκες,
Στον καναπέ απέμεινα , μόνος και παγωμένος
Για ώρα αναρωτιόμουνα αν είμαι πεθαμένος
Έπαιζες όμορφα λοιπόν το κουκλοθέατρο σου,
Ότι τάχα καμάρωνες που με είχες στο πλευρό σου,
Μπογιές και φτιασιδώματα η βρώμικη ψυχή σου
Μην πέσει άλλος άνθρωπος στην παλιομηχανή σου
Γιατί οι ευχές ανθίζουνε μόνο με την αγάπη
Μα εσύ το πορτοφόλι μου είχες βάλει στο μάτι
Μα η τιμωρία έρχεται, ψυχρή και οργισμένη
Ο χρόνος πάντα εκδικητής στην κάθε φαντασμένη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
