| |
«Σήκω βρε τέρας, να καθίσει η γιαγιά»
Λέει ο ταλαίπωρος στο βούρλο με το μούσι
είκοσι – εικοσιδυό χρονών βαριά.
Γνωρίζοντας πως δεν θα τον ακούσει.
«Βρε Χριστιανέ μου, τι ζητάς απ’ το παιδί;»
-Η γριά τον άκουσε κι αμέσως εξανέστη,-
«Εγώ μη βλέπεις που κρατιέμαι θαλερή,
Είμαι συνταξιούχος διδασκάλισσα,
Και την ψυχή των νέων διαβάζω σαν χαρτί,
Στα δάχτυλα την παίζω -αφού τη διάλυσα-!
Το παλικάρι αυτό, είναι ανάπηρο,
αυτιστικό τουτέστιν και κωφάλαλο
μ’ ακουστικά στ’ αυτάκια του το άμοιρο,
Πρόσεξε δηλαδή να σου εξηγήσω,
Δεν βλέπεις πως κουνιέται μπρος και πίσω;
Και σα να μην του φτάνει η βλαμμάρα του,
Μπαίνει και το σηκώνει ο κάθε βλάκας!»
Ξύνει τ’ αυτί του μ’ απορία ο ταλαίπωρος,
«τι θέλω και μιλάω ο μαλάκας;»
[align=center]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
