| |
Μια βυκάνη από σάπιες εξηγήσεις,
φυσούσε πάντοτε ο νους μου ο ααγής.
Γιρλάντες τύψεων βαστούσαν διαχύσεις,
που μου στολίζαν την ζωή μου καταγής.
Δίστολοι πόλεμοι διχάζαν το κορμί μου,
άτυχες σκέψεις κουβαλούσαν στην κλοπή.
Ληστής της μοίρας μου παράταιρη ορμή μου,
να εμφανίσω στην αδράνεια, ροπή.
Τυφλός μνηστήρ έγινα άδοξα στον χρόνο,
νήμα που έδενε την έλξη μ' αποχή.
Είχα για ρήτρα μου εσένα κι οξυγόνο,
κάποια ανάμνηση θολή απ' την βροχή.
Έτσι συμπίεσα το χθες σε λίγα λόγια,
και μου συρρίκνωσα τις όποιες ενοχές.
Εγώ ταρίχευσα του έρωτα τ' ανώγια,
κι ένιωσα πάλι το φιλί σου ασυνεχές.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
