| |
Ανήλιαγα καλοκαίρια έχει ο νους μου
μόνο
Γρανάζι απ’ τα πολλά της αγοράς
παλιώνω
Κι όμως τη μορφή σου τη γνωρίζω ακόμη.
Μου είπαν, δε φελλά ο αγώνας, η εξουσία
Κάνει κουμάντο
Τίποτα άγνωστο, όλοι οσφραίνονται το αίμα
Του Γκουαντανάμο
Δίχως βασανιστήρια ο τρομονόμος λιώνει.
Κιγκλίδωμα προστατευτικό τάχα απόκτησε
Η αγάπη μας
Οι σωτήρες του υποταγμένου μέλλοντος συγυρίζουν
Της στάχτη μας
Τη νύχτα πάντα το γέλιο σου παγώνει.
Θυμάσαι τα ψιλόλιγνα στάχια στην άκρη
Της ρεματιάς
Και τα χρωματισμένα απογεύματα στην
Πλάτη της οξιάς.
Τα ραδιενεργά απομεινάρια δηλητηριάζουν τη μνήμη μας.
Πως έγινε και αργολιώνουμε σε άθλια της εποχής
Καμίνια
Μιας ,ντεμοντέ για τους πολλούς, αγάπης θρηνούμε τα
συντρίμμια
Κι η αφαίμαξη του κόσμου γίνεται ερήμην μας
Κρυφά-κρυφά ένα γύρω οι χαφιέδες
Ανυπομονούν
Απαγορευμένες σκέψεις πρακτική εφαρμογή
Μήπως βρουν
Μικροί και ανέραστοι τροφοδοτούν τη λύπη μας.
Ρόδος 12.01.2007
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
