| |
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ
Είχε Πανσέληνο ή περίπου
και σαν άδειασαν βιαστικά η σκηνή και οι κερκίδες
με κάλεσες να απολογηθώ.
Σ’ ακολούθησα από τον Ορχομενό στην Επίδαυρο
κουρελής εγώ
μίσος βουνίσιος και μισός θαλασσινός
ζητιανεύοντας
μια νύχτα μες τα μάτια σου να γίνω γλάρος
ικετεύοντας
να κάψεις μες στις φλέβες μου τα ξωτικά.
Το γέλιο σου έσμιξε με την πέτρα
και είδα πως ανεβαίνουνε στους ουρανούς
τα ξωτικά.
Κλωνάρι αγράμπελη
το κορμάκι σου
ριγούσε στα δάχτυλα του τραγοπόδαρου
καθώς οι νεράιδες τέλειωναν τον καλαματιανό.
Τότε ήταν που θυμήθηκα
τον πρόγονο μου τον φονιά
και βάλθηκα να χαλάσω την παράσταση.
Στις αρχαίες τραγωδίες δεν βρέχει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
