Ηπειρωτης
12-01-2007 @ 16:30 | ::up.:: ::yes.:: καλημερα Μαργαριτα μου | |
vas
12-01-2007 @ 16:39 | πολύ καλό Μαργαρίτα... πολύ καλό... | |
name_dsp
12-01-2007 @ 16:47 | ... ήτανε τότε βάρβαροι οι καιροί ..... αλλά με αισθήματα!
Σήμερα θα ήθελα να μου πεις ... πως είναι. ::yes.::
και το ναμάζι ... τί σημαίνει? | |
ΓιΟΥΛΗ_Τ
12-01-2007 @ 16:59 | Ανεξάντλητη η πηγή σου ξεχύνεται στη ψυχή μας..
Καλημέρα Μαργαρίτα μου.. | |
ΑΙΟΛΟΣ
12-01-2007 @ 17:00 | Και εγώ από τότε γυρεύω στα ποτάμια σε ξένα δάχτυλα να δω
να ξεψυχάει ο πόθος ζωντανός.
Ό πόθος σου ασίγαστος Μαργαρίτα… Για όλα…
Σε χαίρομαι… Σε νιώθω… σε απολαμβάνω…
Καλό ξημέρωμα… Την αγάπη μου…
::smile.:: | |
CHЯISTOS P
12-01-2007 @ 17:36 | Δυνατός και αλληγορικός ο λόγος σου πάντα, Μαργαρίτα ! | |
fevroni
12-01-2007 @ 18:45 | Ωρία η μητέρα....ήρθε άφησε το διαμαντάκι και πήγε για ύπνο ή μήπως όχι; ::love.:: ::love.:: ::love.:: | |
fevroni
12-01-2007 @ 18:46 | *...Ωραία... | |
Aris4
12-01-2007 @ 20:46 | Εχουν δει και σενα τα ματακια σου πραγματα ..........
ε , Μαργαριτα ?? ::kiss.:: | |
marakos1948
12-01-2007 @ 22:43 | καλημέρα αμάδητη.. ::cry.:: | |
Ηλιαχτίδα
13-01-2007 @ 00:48 | Μάγισσά μου.......εξαιρετικο.......γεμάτο εικονες.....που τις εζησα.. ::kiss.:: | |
primavera
13-01-2007 @ 01:14 | Όταν τον είδα δεν με ένοιαξε από πού έρχονταν, ποιος ήταν...
Ένα ποτάμι μας χώριζε, να το διαβώ πόθησα...
Βούτηξε στο ποτάμι και εγώ μαζί, ίσα που πρόφτασαν τα δάχτυλα μας να αγγιχτούν...
Τον είχαν θανατώσει οι δικοί μου, μην και προφτάσει να σκαρτέψει την τιμή μου...
Μαργαρίτα μου την καλημέρα μου!
| |
~ Εφυγα ~
13-01-2007 @ 02:00 | Μαργαρίτα μου...... ::no.:: ::cry.:: | |
Τσακίρη Χαρά
13-01-2007 @ 02:23 | Καλημερα Μαργαριτα μου...... να ξερες τι μου θυμισες....... τι μου θυμισες.....
Υπεροχο αυτο που εγραψες......... ::love.:: ::hug.:: ::kiss.:: | |
xanthi1
13-01-2007 @ 03:42 | Πολύ όμορφο Μαργαρίτα. | |
deti
13-01-2007 @ 06:12 | Μαργαρίτα.. Γράψε βιβλίο!
Υπέροχο κοπέλα μου! | |
ειρήνη
13-01-2007 @ 08:46 | πολύ πολύ δυνατό !!! | |
ΠΡΩΤΑΡΗΣ
13-01-2007 @ 09:59 | Με τον Αίολο κι εγώ, απολαυστική ότι και να γράψεις Μαργαρίτα μου..
Την αγάπη μου.. ::love.:: | |
Palioxaraktiras
13-01-2007 @ 13:33 | Καλα του κανανε του μωαμεθανου
Δε σε φταναν τοσοι χριστιανοι εσενα?
Αντε μη τα παρω τωρα
χαχαχαχαχαχαχααχαχαχαχα
Παντως μ αρεσε πολυ συντροφισσα | |
justawoman
14-01-2007 @ 04:45 | Τι όμορφη ιστορία... των πόθων μας τ' απωθημένα σε ημερήσια διάταξη!
φιλιά καλή μου φίλη
::love.:: | |
seizeTHEday
14-01-2007 @ 11:18 | ::love.::
Είσαι πραγματικά Υ-π-έ-ρ-ο-χ-η Μαργαριταρένια!
::hug.:: | |
Αστρογιογγι
15-01-2007 @ 04:46 | Τι ομορφια...
Υπεροχο και ποθητο!
κι αγαπημενο... | |
elpidakwstopoulou
19-03-2009 @ 16:16 | . Και εγώ από τότε γυρεύω στα ποτάμια σε ξένα δάχτυλα να δω
να ξεψυχάει ο πόθος ζωντανός. Προς τιμήν του.
θεικό !!! υπέροχο !!! καλό ξημέρωμα καλή μου !!!
::up.:: ::theos.:: ::hug.:: | |
Aris4
19-03-2009 @ 16:19 | Και καταφερανε να τον κανουν αθανατο για σενα ....... | |
swordfish
19-03-2009 @ 22:55 | Και εγώ από τότε γυρεύω στα ποτάμια σε ξένα δάχτυλα να δω
να ξεψυχάει ο πόθος ζωντανός. Προς τιμήν του.''!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::kiss.:: | |
**Ηώς**
19-03-2009 @ 23:39 | ::hug.:: ::love.:: ::hug.:: | |
ΕΛΕΑΝΝΑ
20-03-2009 @ 01:05 | εγώ πιστεύω ψυχή μου πως αν παραμπερδευτούν τα δάχτυλα
ο μαγικός μας κόσμος εξαφανίζεται και ακόμη πιστεύω πως είναι καλύτερο ένα όνειρο από μια αλήθεια
επίσης πιστεύω πως τέτοια γραφή σαν τη δική σου ακόμη και αυτά που δεν πιστεύω με κάνει να τα πιστεύω και αν δεν με πιστεύεις πάρε και ένα τέτοιο ::4076.:: στο τετράγωνο για να με πιστεψεις
::yes.:: | |
... άρα υπάρχω
20-03-2009 @ 07:52 | ...Ένα ποτάμι μας χώριζε, να το διαβώ πόθησα,
μέχρι τα γόνατα μου στο νερό, τη φλόγα μου να βρέξω, να δροσιστώ. ...
Πολύ ώραία γραφή...!! | |
misxos
20-03-2009 @ 08:00 | Πολύ ωραίο ποίημά! Με τέτοια δύναμη περιέγραψες το μυστήριο της γέννησης του πόθου!!! Κι εκείνη τη στιγμή θυμήθηκα μια άλλη προσπάθεια… του Καβάφη.
Μπράβο σου! Είναι ισοδύναμα…
Η προθήκη του καπνοπωλείου
Κοντά σε μια κατάφωτη προθήκη καπνοπωλείου
εστέκονταν, ανάμεσα σ άλλους πολλούς.
Τυχαίως τα βλέμματά των συναντήθηκαν,
και την παράνομην επιθυμία της σαρκός των
εξέφρασαν δειλά, διστακτικά.
Έπειτα, ολίγα βήματα στο πεζοδρόμιο ανήσυχα -
ως που εμειδίασαν, κ ένευσαν ελαφρώς.
Και τότε πια το αμάξι το κλεισμένο...
το αισθητικό πλησίασμα των σωμάτων
τα ενωμένα χέρια, τα ενωμένα χείλη.
| |
 |
