| |
Ξέχασες ,
να σημαδέψεις τη σκέψη των τρελών.
Αποκοιμήθηκες για άλλη μια βραδιά
στη φωλιά των ενοχών.
Και γράφεις ποιηση ,
καθώς βλέπεις τη φιγούρα σου να κυνηγά
αόρατους εχθρούς ,
μες τις παγίδες των κενών.
Όλα για σένα παιδικά , και ειπωμένα ,
σαν το κεφάλι σου έγειρες στον ώμο
της αυγής για όλα τα χρόνια
τα χαμένα.
Ηταν ο μορφασμός σου άτυπη ομοιοκαταληξία ,
κι ας ήξερες πως άφησες σε θάλασσα στεγνή
μονάχα την ουσία.
Δυο δάκρυα σου έγχρωμα , ξέφυγανε απο την
λύπη σου τη γκρι ,
και κάναν αναρίχηση στης ψυχής σου την
ηδονή.
Το βήμα σου γοργό άφησες στο δρόμο να
γλυστρίσει ,
και ένα φιλί σού ξέφυγε το λαιμό της σιγαλιάς
σιωπηλά ν αγγίξει.....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
