| |
Κρατάς τον εαυτό σου δεμένο σε λουριά
Και ζεις με τους κανόνες που σου δίδαξαν οι θεσμοί τους
Μα αυτή η δέσμευση είναι για σένα συμφορά
Βαδίζεις στο δρόμο τους τυφλός μην πέσεις στην υπόληψη τους
Κάθε μέρα γεννιέσαι-γεννιέσαι και πεθαίνεις
Και απορείς αν είναι αλήθεια ότι αισθάνεσαι
Αναζητάς σε είδωλα τον εαυτό σου
Ρωτάς τους γύρο αν υπάρχεις
Κάθε μέρα κι ένα καινούργιο ιδανικό
Μα γίνονται τόσα πολλά και χάνεσαι
Είσαι περήφανος αν κάτι κέρδισες
Είσαι περήφανος αν κάτι είσαι
Μα αυτό που ζεις ποτέ σου δεν το γλέντησες
Κρύες χειραψίες μουγκά χαμόγελα καθώς προσποιείσαι
Αν άξιζε ο εαυτός σου
δεν το μετράς τώρα εσύ
κι αν είσαι από τους άλλους διαφορετικός
θα σου είναι απορία μια ζωή
σκισμένα τα ρούχα σου τσολιά μου
πατρίδα μονάχα η καρδιά σου
ξέβαψε το μελάνι στα πτυχία
περπάτησες στη λάσπη να βρεις ελευθερία
σταμάτα να με κρύβεις σου φωνάζει ο εαυτός σου
σταμάτα να καθυστερείς το πεπρωμένο το δικό σου
άστων ελεύθερο αυτός δε φοβάται το θάνατο
αφού κι εσύ ποθείς να προδοθεί το μυστικό του
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
