| |
Ως το λαιμό
σ΄ ένα σεντόνι κύμα.
Βουλιάζω ;
Αναδύομαι ;
Κι η νύχτα κύκλος.
Επιπλέει δίπλα μου ένα κομοδίνο ,
ανατέλλει ένας πίνακας ‘
Δύεις..
Ξεθωριασμένα τα φεγγάρια ‘ τα καράβια
Αργοσαλεύουν τα πανιά ‘ οι κουρτίνες
Έξω
Νησιά
Μέσα
Πατρίδες
Ανατέλλεις ως πίνακας
Δύω.
Στο αμπάρι του καθρέπτη έχω φυλακίσει έναν ίσκιο μου.
Πεινά και κρυώνει.
Πρωτεργάτης ανταρσίας , τιμωρημένος..
Όχι , δεν τον κρέμασα στο κατάρτι των καλοκαιριών’
ούτε τον μαστίγωσα με έρωτες φτηνούς ` δεν έριξα χυδαία φιλιά στις πληγές του όχι..
Να περπατήσει στη σανίδα δεν του έταξα για μοίρα , λεία στα σαγόνια του παρελθόντος.
Κάτι χειρότερο του έμελλα
Να με έχει απέναντι κάθε φορά που αναρωτιέμαι.
Να με κοιτά..
Να τον κοιτώ..
Κι οι δαίμονες να τεμαχίζουν τις θάλασσές μας σε κύματα.
“ Πνιγόμαστε !..“φωνάζει αμετανόητος.
Πνιγόμαστε...
{Α}
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
