| |
Στο κορμι που κουβαλω
σαν σακος
γυρολογος των τελευταιων ημερων,
διαλαλωντας την πραμματεια
με χαλκινη φωνη.
Λιγος μαυρος ουρανος
και η μερα
παλι χορευει στο ακροκορφο
του Διαβολου.
Καθε μου βημα
περασμα μεταξυ μυθων,
χρονου δαμασμενου
σαν τα αλογα του Διομηδη.
Χορδες στριμμενες
ισιες, καγκελα
κοκκινιζουν απο την θερμη
των ξυλων που τις γδερνουν
σαν τυρρανους στ' ασπαλαθια,
αφηνοντας μου πισω
μια μελωδια να ντυθω.
Το κρυο
ραγιζει ονειρα
Ραγιζει και τον ουρανο
και δεν βλεπω το μονοπατι.
Ξεχασα να αφησω ψιχουλα.
Χαθηκα...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
