| |
| | Το Άλφα το Στερητικό |  | | | Στην Αγνή και στους απανταχού επι γης Αγγέλους | | |
Γεννήθηκα σε μια γωνιά της περιφέρειας
που τ’ όνομά της αρχίζει με το Άλφα το στερητικό.
Μέση κοινωνικά οικογένεια, καταξιωμένοι άψογοι γονείς,
ανυποψίαστοι μου δώσανε τ’ όνομα ενός αγγέλου που νόμισαν αρσενικό.
Ατυχές, γιατί οι υποψήφιοι άγγελοι,
ανταλλάσσουν τα γεννητικά τους όργανα με φτερά
στις λαϊκές των μεσοδιαστημάτων.
Σημειωτέον ότι, το μέγεθος των φτερών είναι αντιστρόφως ανάλογο
προς το μέγεθος της χρήσης των γεννητικών οργάνων.
Επίσης, είναι εμπειρικά διαπιστωμένο, ότι μειωθέντος του μεγέθους των φτερών,
στο μηδενικό σημείο και μετά,
ο υποψήφιος υποχρεούται να συνεχίσει το δρομολόγιο του σε κατιούσα πορεία,
ως κερασφόρος βάτραχος του Αμαζονίου, αυτό όμως ας μη με απασχολήσει κατά την παρούσα φάση.
Καθώς έντρομοι οι γεννήτορες ανακάλυψαν το αρχικό τους λάθος,
αφιερώθηκαν με πείσμα στην επανόρθωσή του,
συντάσσοντας ειδικό πλάνο ενεργειών,
με σκοπό την απαραίτητη, ή στην ανάγκη και βίαιη ένταξή μου στο γένος των αρσενικών ανθρώπων, ληφθείσας απολύτως υπ’ όψη,
της πιστοποιηθείσας διαφοράς μου σε σχέση προς το αναμενόμενο.
Το πλάνο, είχε ως εξής:
Ενέργεια πρώτη, ετών εφτά:
Η συνειδητοποίηση του φύλλου μου, με υποχρεωτική καθημερινή θεώρηση της γύμνιας μου στο μεγάλο καθρέφτη του χολ.
Παράξενο, μα η ψυχή σιωπεί κραυγές, κάθε που το κεφάλι χτυπάει στο κρύο τζάμι.
Ενέργεια δεύτερη, ετών εφτά ως δεκατεσσάρων:
Γλυκερή συμπαράσταση στη σχέση ανάμεσά μου και τους απ’ έξω,
μέσω της εκπαίδευσής μου στη διαφυγή,
στην τεχνική να κρύβομαι,
να μαρτυράω τους αμείλικτους μικρούς συντρόφους μου.
Ενέργεια τρίτη, ετών δεκατεσσάρων ως δεκαοχτώ:
Παροχή εξωτερικής βοήθειας από ψυχιάτρους της μεγαλούπολης
που τ’ όνομά της αρχίζει με το Άλφα το στερητικό.
Στ’ ατέλειωτα κομπλεξικά ταξίδια των υπεραστικών λεωφορείων
δεν συνοδεύομαι -ευτυχές μέρος της εκπαίδευσης,
αλλά και γιατί όλοι οι άλλοι δεν χρειάζονται βοήθεια ειδικών.
Ενέργεια τέταρτη, ετών δεκαοκτώ ως εικοσιτριών:
Ανυποχώρητη εμμονή στη μόρφωση επιλογής τους,
ώστε αυτόβουλα και οικειοθελώς να πατάξω τη μειονεξία μου.
Πτυχιούχος Ανώτατης Θεωρητικής σχολής,
γνώστης ξένων γλωσσών, άριστη χρήση Η/Υ!
Ενέργεια πέμπτη, ετών εικοσιτριών ως εικοσιπέντε:
Ανδροποίηση, με την υποχρεωτική θητεία μου στο στρατό,
όπου ανεπιτυχώς υπέστην τα tests αντοχής
στην απόρριψη, το χλευασμό και την εκμετάλλευση.
Ενέργεια έκτη και μέχρι σήμερα, ετών τριανταέξι:
Απαγόρευση αλλαγής φύλλου, αν και τίγκα στην ορμόνη και λέιζερ αποτρίχωση ,
με απειλή τον ομαδικό θάνατο της οικογένειας!
Ολοκληρωθεισών των απαραίτητων ενεργειών
και συμπαραταχθέντων των αρμόδιων παραγόντων,
επετεύχθη επιτέλους η διαμόρφωση της νοητικής και ψυχικής ιδιοσυστασίας
και φυσικά αναλόγως και της συμπεριφοράς μου, όπως ακολουθεί:
Περιθωριοποίηση, συμπλέγματα - ασανσέρ, φοβίες και υπερευθιξία,
ρατσισμός και εγωπάθεια, καχυποψία και υστερία, υπομανίες,
επιληπτικές κρίσεις λόγω κατάθλιψης
και κατασταλτική φαρμακευτική περίθαλψη
από φτηνούς ψυχριάτρους του Δήμου που κατοικώ
και που το όνομά του αρχίζει από το Άλφα το στερητικό.
Νυχτερινές διαδρομές λαχτάρας προς στους οικείους
που με κλείνουν τρυφερά και διακριτικά σ’ ένα δωμάτιο
σαν τύχει να ‘ρθουν επισκέψεις.
Αναχωρήσεις με έρημα μεσημεριάτικα δρομολόγια διπλανών πόλεων.
Χαρτοκούτια γεμάτα πίτες, γλυκά και μπιφτέκια ζυμωμένα με δάκρυα,
που μόλις επιστρέψω
και πριν ενταφιαστώ στην ασφάλεια της ημιυπόγειας γκαρσονιέρας μου,
πετάω στον πρώτο κάδο σκουπιδιών, με πόνο έλλειψης και αναγούλα ανάγκης.
Ψαρεύω συντρόφους «ψαγμένους», μέσα απ’ τα sites γνωριμιών του διαδικτύου.
Τους καλώ σπίτι κατ’ ευθείαν.
Τα μαλλιά μου ξανθές μοντέρνες ανταύγειες, αφήνω ελεύθερα στους ώμους.
Πετάω το τζιν και το φαρδύ πουλόβερ του γραφείου.
Φοράω ένα απλό φουστανάκι, γόβες σαρανταένα νούμερο
-έχω ευτυχώς μικροκαμωμένο κορμί- ελαφρύ μακιγιάζ.
Παρατάσσω αρωματικά κεριά, λικέρ και πάγο.
Όλα έτοιμα, αλλά γιατί θυμίζουν προξενιό κακοξόδευτης γεροντοκόρης
–«δεσποινίς ετών τριάντα έξι»;
Η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή,
σωριασμένη στον κόκκινο καναπέ δίπλα στην είσοδο.
Τις περισσότερες φορές δεν έρχεται κανείς.
Κάποιες φορές, δισταχτικά, χτυπούν το κουδούνι,
άνθρωποι ηδονικά παράξενοι, σαν από άλλους πλανήτες.
Στα μάτια τους καθρεφτίζομαι το είδωλό μου και τρομάζω.
Ντυμένοι τον μανδύα των αναστολών, εκείνοι σε σιέλ, εγώ σε ροζ.
Ίδια κοπή και ράψιμο, ίδιους στις πλάτες λεκέδες απ’ τα αιμορραγούντα κομμένα φτερά.
Δεν θα περάσει πολλή ώρα, για να καταλάβουμε αμφότεροι,
πως όλα μπορεί κανείς να τα αποδυθεί,
ακόμα και μπροστά στον καθρέφτη του χολ,
πλην της λεοντής των αναστολών.
Φεύγουνε γρήγορα, ψάχνοντας το κινητό τους.
Πρακτικά αποδεδειγμένο, για να σβήσουν για πάντα το δικό μου.
Πίνω τα κατασταλτικά και τα υπόλοιπα λικέρ ουρλιάζοντας.
Καταβροχθίζω όλα τα παγάκια. Κοιμάμαι.
Βλέπω στον ύπνο μου τον ταξιτζή της Συγγρού
να περιδιαβαίνει το διαδίκτυο και να με ψάχνει,
άγγελο στρατιώτη λιποτάχτη, με το άλφα το στερητικό στην ύπαρξή μου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
ΚΛΟΥΖΩ(πρώην Πυθία)
18-01-2007 @ 16:44 | ::theos.:: | | vas
18-01-2007 @ 19:21 | ορισμένα μέρη του κειμένου μου άρεσαν πολύ...
(μάλλον όμως το "φόρτωσες" υπερβολικά το κείμενο) | | αγαθομανής και επιπολαία
18-01-2007 @ 22:48 | vas, εκτιμώ ιδιαίτερα το γράψιμό σου, για την ευαισθησία του που ξεχειλίζει. Εδώ, προσπάθησα να δώσω τον τρόπο σκέψης ενός καταθλιπτικού και αδιέξοδου "εγώ". Το καταθλιπτικό, το γνωρίζω προσωπικά, το "εγώ" το παρατηρώ και το ψιλαφώ. Ειλικρινά, θα αποτελούσε χάρη για μένα, αν αφιέρωνες μισή ώρα (κόβω το κεφάλι μου πως δεν θα σου πάρει παραπάνω), να το φέρεις στα ίσα του και να μου το στείλεις μ' ένα μήνυμα, έτσι όπως το βλέπεις εσύ. Σ' ευχαριστώ, και περιμένω. | | fevroni
19-01-2007 @ 02:12 | ..... ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! | | justawoman
19-01-2007 @ 03:12 | Εξαιρετικό ψυχογράφημα μιας πολυσύνθετης και τραγικής φιγούρας…
Μου άρεσε πολύ ο χαρακτηρισμός «αδιέξοδο και καταθλιπτικό Εγώ»
Προσωπικά δεν το βρήκα φορτωμένο, αλλά είναι μια γνώμη άκρως υποκειμενική
Παρόλο που είναι πικρό και θλιμμένο ο αυτοσαρκασμός του προσδίδει την ελαφράδα που έλκει τον αναγνώστη και δίνει ανάσες αισιοδοξίας…
Στέκεται γερά στα πόδια του ως αυτόνομο λογοτεχνικό δημιούργημα.
Την καλημέρα μου
και τα σέβη μου
| |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
