| |
Εδω και καιρό το μυαλό μου είναι αλλού
εχει παει ταξίδι μες στο μπλε τ'ουρανού
όσο και να θελήσω να το φέρω κοντά
έχει φύγει απο μένα έχει πάει μακριά
Βγαίνω στο δρόμο να φωνάξω να πω
πως αν φύγει μαζί σου θα μου βγεί σε κακό
μα η καρδιά μου χτυπάει κ ειν σημαδι τρελλό
πως την εχω πατήσει πως πολύ σ'αγαπώ
Εγω θέλω εσένα την δική σου ματιά
να φιλω τρυφερά τα πυκνα σου μαλλιά
να σε παρω σφιχτά στη δικη μου αγκαλιά
σ'αλλο κοσμο να μπω μακρια πιο βαθεια
Μη μ'αφηνεις μοναχο μη μ'αφηνεις να ζω
δεν αντεχω να ζήσω σ΄εναν κοσμο κενο
να μη κλαις θα μου λένε, θα περάσει ο καιρός
για τον πόνο ο χρόνος είναι ο μόνος γιατρός
κι ετσι η μόνη μου ελπίδα τώρα πια στη ζωή
ειναι ο χρόνος να τρέξει να με πάρει μαζι
να ερθουν πάλι χειμώνες, να ρθουν χιόνια πυκνά
να σκεπάσουν τα ίχνη να σε θαψουν βαθειά
κι όταν πάλι μπροστά μου κάποια μέρα φανείς
κι απο μένα θελήσεις να επιβεβαιωθείς
να το ξέρεις για σένα πως μπορώ να πονώ
θα ναι πόνος γλυκός παντα θα σ'αγαπώ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
