| |
Ένας λύκος ούρλιαζε στ’άστρα
σαν ήρθε κι αυτό το βράδυ…
ένας ταξιδιώτης κατάκοπος μπήκε στην σκηνή
κάθισε δίπλα απ’την φωτιά
από τα λικνίσματα της φλόγας ξεχώρισε
το πολυκαιρισμένο λυχνάρι στα χέρια του
τρίβοντάς το βγήκε από τα σωθικά του
ο αιώνιος υπηρέτης του…
και με μια ρουφηξιά στον αργιλέ
του ‘δωσε την ευχή
‘’Να σταματήσει τους ανθρώπους να υπηρετεί’’!!!
-ποιος εισαι εσύ που με έβγαλες από την άβυσσο;
που τόσο καιρό ένα βουνό οργής μου’χε αφανίσει την καρδιά!
- Είσαι ελεύθερος
Τότε μες’την θολούρα του καπνού
Αστραπή και φως περισσότερο βγήκε…
άχνισε το νεανικό κορμί…
-ζήτα μου ότι θέλεις άγνωστε λευτερωτή μου!
-Τέκνα αυτου του κόσμου και οι δύο
πρέπει να ζούμε λεύτεροι…
πρέπει μονάχος σου να αναμετρήσεις την πορεία σου
μην ακολουθήσεις τον δικό μου δρόμο που δεν έχει
εσπερινού καμπάνα μα ούτε απόβραδο…
-γιατί άγνωστε με ελευθέρωσες γιατί;
εγώ πραγματοποιώντας τις επιθυμίες σας, σας κάνω δυστυχισμένους!!!
-Για να ζήσεις μια στιγμή που εγώ δεν μπόρεσα ποτέ μου…
να μπορείς να κλάψεις λεύτερος
έστω για μια στιγμή!!!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
