| |
Aκούω
την αρμονία της φύσης.
την μουσικότητα μιάς λέξης.
στην άκρη της γραμμής.
Πνίγομαι
και καίγομαι στα δάση μου
και στις λίμνες μου κολυμπώ
και στις φωτιές μου ξεκουράζομαι
Φύλαξέ με ρώτα με και μίλα
κοίτα
κοίτα με βαθιά
παγώνει με τον ίδιο τρόπο
που ζεσταίνει αυτή η ματιά
τη νιώθω μέσα μου βαθιά
Να πάρε...μιά σταγόνα λησμονιάς
γι’ αυτό που δεν γνώρισες ποτέ
την πιο βαθιά ανάσα, την τελευταία,
στην εσχατιά του ήλιου
Το όνειρο...
στην έξαρση της ζωής που είναι μόνη
κι ανεβοκατεβαίνει το φως
να σε χαϊδεύει όσο η ψυχή φεύγει
για την μετάβαση το όνειρο.
Σε καταλαβαίνω
και θα φτιάξω ένα σκοτάδι
να βλέπω καθαρά την μορφή σου.
για να σε βλέπω από κοντά
το όνειρο θα στέλνω
και θα ρωτώ
θα ήξερα
πως θά ‘ρθεις με την ένταση
μοναδική γητευτού
θα μάγευες τον χρόνο
και θά 'σουν τόσο άδειος χωρίς βάρος
θα χόρευες
θα ΄ρχόσουν κοντά μου
με κινήσεις αστραπής και γέλιου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
