| |
και μιά αυγή τα πλοία μας
σ'ένα γιαλό γεμάτο φως αράξαμε
ζωή μου θάλασσα...
στην αρμυρή αμμουδιά σου
χιλιάδες χρόνια κονέψαμε
άδεια κοχύλια που άφηναν τα κύματα
χιλιάδες βραδιές αστροφώτιστες...
και μας χτυπάγαν οι Μαϊστροι σου
κι εκεί χτίζαμε ταμπούρι εμείς στην αυλή σου
να κλείσουμε τον δρόμο τα μονοπάτια
στους χειμώνες της καρδιάς μας...
τώρα φυσάει πάλι ο άνεμος
φυσάει τα κύματα στα πελάγη
βογκάει το νερό...
η αρμυρίθρα γέρνει στην άκρη της πλαγιάς
και το βαθύ σου μπλέ μας ζυγώνει...
αχ ζωή μου...!!!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
